Feel the pressure on your shoulders...

Maandag heb ik eigenlijk niet zo heel veel spannends gedaan. Ik heb alle nummers die ik van de stellingen heb gehaald ingevoerd in de computer. Nou ja, dat ze zich in depot 6 bevinden. Er zijn nog wel een aantal die niet in de computer staan, maar ik heb problemen met Winisis. ’s Middags ben ik tegen half 5 naar het internetcafé gegaan. Lekker met mama gebabbeld over msn. Ik kreeg trouwens wel een verontrustend mailtje van school. Nou ja, verontrustend. Op 22 november was namelijk de terugkomdag. En ik had op 21 november een mailtje gekregen dat mijn presentatie nog niet binnen was. Of ik daar nog mee bezig was. Vond ik vreemd, want ik had mijn presentatie met mama meegegeven, en ik heb op 10 november een mail van Martijn gehad dat hij het binnen had. Hij moet toch weten dat het voor de terugkomdag is? Als hij het niet afgegeven heeft is het zijn fout, en dus niet de mijne. Dus heb terug gemaild dat ik de email pas vandaag gelezen heb, dat ik in Suriname zit en dat mijn presentatie op 10 november al bij mijn begeleider was. En of ze me terug wilden mailen hoe het is afgelopen. Want anders ga ik boos worden op Martijn. Voor hetzelfde geld kan ik hiervoor afgerekend worden, en dat gaat dus niet gebeuren als het zijn schuld is. De rest van de avond heb ik lekker gerelaxed.

Dinsdag was weer sjouwdag! Hilde was er om 9uur en dus konden we alvast gaan uitzoeken wat van de overgebleven spullen van de vorige expo we konden gebruiken. Goed, uiteindelijk heeft ze besloten om zowat alles naar het Fort te laten overbrengen. Ben ik even blij dat ik niet alles hoef te gaan sjouwen. Dihal kwam lekker laat weer, maar we hadden Hilde’s auto al vol geladen met zuiltjes. Ook nog geholpen met de pickup van het museum, en toen naar het Fort. Daar weer alles uitladen. Pff, wat een werk zeg. Gelukkig hoefden we niks naar boven te dragen, die stomme trap op. Aangezien Hilde moest beslissen wanneer de openingsdatum zou zijn, dus we moesten inventariseren wat er nog gedaan moest worden. Ondertussen Dihal en Mawi alles sjouwen, thank you very much. Hilde en ik hebben de kleine zuiltjes nog wel naar de zolder gedragen, aangezien ze bij het tempel gedeelte gaan komen. Toen had Hilde een bespreking met Laddy en waren Anouschka en ik alleen. We hebben toen de stof geknipt voor de gedichten, en toen we daarmee klaar waren gezellig tori zitten praten. Tja, we konden toch niet zoveel doen. Uiteindelijk is besloten dat de opening op 19 of 20 december zal zijn. Hangt af van minister Hassankhan (of zoiets??), want hij doet de opening. Maar ja, meneer is pas geopereerd dus daar moet je wel rekening mee houden. Toen we klaar waren ben ik richting stad gegaan. Was nog een twijfelgeval, aangezien de bussen staken. De benzineprijs gaat omhoog, dus de chauffeurs willen meer geld. Ehm, als bij ons de chauffeurs steeds zouden staken als de benzineprijs omhoog gaat dan hebben we geen openbaar vervoer meer. Nou ja, hier is het wel anders, want er zijn dus geen echte busbedrijven. Weet niet precies hoe het wel zit, maar niet hetzelfde als in Nederland. Had met Raimen afgesproken in de stad, dus ik naar de sportschoenenwinkel in de Kersten Mall (Domineestraat). Heb daar een nieuwe schoen gekocht. Een Levi’s, jullie gaan het wel zien als ik terug ben. Maar ik ben gelukkig dat ik hem heb. En dat voor maar SRD 120, dus zeg maar met de koers van nu 30euro. Koopje! Die schoenen gaan met mij mee naar huis. Toen ging ik voor Derryl winkelen. Meneertje die mee was raakte gefrustreerd omdat ik er zo lang over deed. Ja ehm, ik wil toch wel wat moois kopen voor mij broer of niet dan? Ga dan maar zo doen hoor, mijn broer is belangrijk. Uiteindelijk wel een bus gevonden naar huis, thank god. ’s Avonds lekker rustig aan gedaan. Heb wel vandaag een afspraak gemaakt met Nathalie en de Stoelmans-gang voor donderdag in Zanzibar. Niet dat ik weet waar dat is, maar daar kom ik wel achter. En ook met tante Tilly voor volgende week donderdag. Die laatste heeft bij mijn opa en oma gewerkt en ga ik dus nu voor het eerst ontmoeten. Ben benieuwd.

Ik vond het al zo vreemd dat er woensdag niemand was toen ik in het museum kwam. Maar bleek dus dat er nu helemaal geen bussen meer reden, dus niemand (behalve Purcy en ik) kon komen. Hilde kwam me halen dus wij vrolijk naar Fort Zeelandia. Eenmaal daar was Jan er al (vergis je niet in de naam, het is een Hindostaan). Dus zij hebben even een korte bespreking gehad, en ik zat gezellig mee te luisteren. Toen kwam Stanny nogwattes, die de tijdlijn gaat schilderen. Wel leuk, ze kende oom Stuart persoonlijk. Ook nog de tweede grote baas van Telesur (mobiele telefoon provider) ontmoet. Hilde is namelijk met hem getrouwd, toch wel leuk. Toen zijn Hilde, Jan en ik naar Charlesburg gegaan om te proberen of we klei konden krijgen. Hilde wil namelijk een hutje bouwen in het Fort, en daar is klei voor nodig. Dat is dus gelukt, wel fijn. Wij weer terug naar Fort Zeelandia, was het vreselijk druk op de weg. Later hoorden we waarom. De NDP heeft namelijk het gerucht verspreid dat er een bezinestop zou zijn. Dus al die mensen racen naar het benzinestation om hun tank nog even te laten vullen. Wat is het nou, de prijs gaat alleen omhoog, maar het is niet zo dat er niet genoeg benzine zou zijn. Maar ja, wel enorme rijen bij de pompen. Geweldig.. Bouterse wordt bedankt. Eenmaal terug nog even wat versjouwd en toen was het alweer half 2. Even wat gegeten, want de maagjes knorden behoorlijk. Toen kwam de vrachtwagen met klei, die heeft het buiten het Fort gedumpt. Daarna nog even naar Ram’s in de Jodenbreestraat, wat spullen ophalen. Pff, eigenlijk heb ik niet echt het gevoel dat we wat gedaan hebben. Scheelt, dat gevoel had Hilde ook. Eenmaal thuis ben ik nog even naar de Coppenamemarkt geweest, gegeten en toen aan mijn publieksonderzoek. Echt, ik houd niet van die publieksdingen. Hopelijk hoef ik het later niet vaak te doen!

Donderdag moest ik op Dihal wachten om opgehaald te worden. Mannen, sang heej! Pas na half 10 kwam hij. En ik maar wachten. Pech voor mij, was al sinds half 8 op. De grasmaaimensen waren er weer, en die begonnen erg vroeg. En kwamen hun spullen bij mij voor de deur dumpen, heerlijk zo vroeg in de ochtend. Nou ja, toen was ik dus wakker. Toen Dihal kwam alles ingeladen en om 10uur eindelijk op weg naar het Fort. Moest hij aan de Gravenstraat nog ergens stoppen. Wat hij daar nou moest doen weet ik nog niet. Mja, iets ‘kijken’, maar of dat nou altijd onder werktijd mag is mij een raadsel. Eenmaal op het Fort hard aan het werk gegaan. We hebben meubels schoongemaakt en een paar stukken van de vloer. Ook het stuk van de tempel zo goed als ingericht qua meubels. We konden het niet laten om ook al spullen op de meubels te zetten. Zo zie je toch een beetje waar je het voor doet. Daarna had Hilde een rondleiding, dus zijn Anouschka en ik verder gegaan met schoonmaken. Nou ja, we zouden een aantal meubels wat bijtippen met verf. We dachten dat het dezelfde verf was, maar het is net één tintje lichter. Wel jammer, want nu moesten we het hele meubel doen. Achja, dat dus gedaan, dat zal dinsdag wel droog zijn. Kunnen we bezig met de trommels. Het begint nu ergens op te lijken. De opening is 19 of 20 december. Hangt af van meneer Hassankhan (of hoe je het ook schrijft), minster van het één of ander. Hij moet namelijk de opening verrichten. Om 2uur was het weer mooi geweest en terug naar Zorg en Hoop. Zou wachten op Hanna en Laddy, want ik moet weten hoe de scanner werkt. Zijn ze gewoon niet gekomen! We hebben wel een aardschok gevoeld! Ja mensen, een echte aardbeving! Nou ja, het uiteinde ervan. Het epicentrum was bij Martinique maar hier was het ook voelbaar. Ik dacht al dat ik gek werd omdat ik alles voelde trillen. Gelukkig te weten dat ik dus niet gek wordt. Om kwart over 4 was ik het wachten zat en ben ik weg gegaan. Nog even gerelaxed en toen eten en baden. Daarna mijn vlechten losmaken, maar dat duurde toch langer dan gepland. Met als gevolg dat ik te laat bij mijn afspraak was (ja ik weet het, had eerder moeten beginnen!). Had met Nathalie, Amara en Ton afgesproken bij een tent, Zanzibar, in de van Sommelsdijkstraat, tegenover hotel Torarica. Ton had gelijk het hele gezin meegenomen, wel gezellig. Hij moest helaas snel weer weg, aangezien de kinderen morgen wel weer naar school moeten. Nathalie, Amara en ik zijn nog wel langer gebleven, gezellig kletsen. Het was echt ontzettend gezellig. Amara gaat volgende week vrijdag voor 6 weken naar Nederland. Hopelijk zie of spreek ik haar nog als ze daar is. Nathalie ga ik zeker nog wel zien voordat ik wegga. Ga Hilde vragen of ze ook een uitnodiging kan krijgen voor de opening van de tentoonstelling. Hopelijk mag het. Al met al toch een leuke dag!

Vrijdag is alweer de laatste dag van de maand november. Vandaag heb ik eindelijk mijn stellingen geplaatst! En trots dat ik erop ben! Al baalde ik op een gegeven moment wel dat ik met mijn grote mond gezegd heb dat ik twee kasten tegen een andere muur wilde hebben. Want die kasten waren ZWAAR! En ik overdrijf niet. Bovendien kon je ze alleen vooruit krijgen door ze beetje bij beetje te schuiven. Dus dat heb ik in mijn eentje gedaan. Bikkel dat ik ben. Spierballen ga ik krijgen, wacht maar, zware arbeid hier zo. Toen dat eenmaal gedaan was geveegd waar de kasten gestaan hebben. Vies dat het was! Daarna met Purcy de stellingen in het depot gezet. Had er niet bij stilgestaan dat er bovenop natuurlijk ook nog een plank komt, dus met als gevolg dat ik een plank tekort kwam. Maar dat heb ik opgelost door te schuiven met de planken (eentje weghalen, en de ander iets omlaag doen zodat er iets meer ruimte ontstaat). Daarna kwam het zwaarste werk, de dozen enzo in de stellingen krijgen. Had alle dozen bij elkaar gezet, maar ja, wat komt nou waar. De grootste doos kwam natuurlijk onderin. Ook was er een doos vol met zuurvrij papier. Weliswaar al gebruikt, maar vast nog ergens bruikbaar. Dus heb alle vellen doorgekeken en weggegooid wat niet meer bruikbaar was. Lees: 4 vuilniszakken vol. En de vellen die wel goed waren terug in de doos en in de stelling. Heb uiteindelijk wel alle dozen erin gekregen. Dus nu kan de vloer tenminste schoongemaakt worden. Er is nog wel een kist met wapens ofzo erin, maar dat hoort niet in dat depot thuis. Dat moet Laddy maar uitzoeken waar hij dat wil hebben. De lijsten met textiel erin heb ik maar tegen de muur gezet. Dus het grootste gedeelte is nu gewoon schoon te maken. Echt een verschil met hoe het was. Heb zelfs nog in één van die dozen een maur gevonden, dat is een kroon die Hindostaanse mannen dragen bij hun huwelijk. Heb het gelijk apart gezet, voor de tentoonstelling. Hilde zal blij zijn. Dat is juist het leukste, als je ziet hoe het opknapt, dan wil je ook echt doorgaan. Om 4uur gestopt, toen was ik klaar. Ben toen met de was naar tante Melany gegaan. Eerst nog gezellig met tante Alice zitten kletsen. Anouschka had gezegd dat ik naar de Jaarbeurs moest gaan. Ja hier hebben ze ook Jaarbeurs! Dus ik daarheen, was wel leuk. Niet geweldig, maar wel aardig. Toen weer naar tante Melany. Die parkeerjongens waren wel vervelend. De ene wilde met me meelopen, de ander wilde me beter leren kennen. Alsof ze niks beters te doen hebben, of wel alsof IK niks beters te doen heb! Nog een hele tijd met tante Melany zitten praten, het was gewoon gezellig. Ze heeft me toen naar huis gebracht en heb ik nog een uurtje of twee zitten relaxen voordat ik ben gaan slapen.