SREFIDENSI!!!

Vandaag is SREFIDENSI!!! Oftewel, Onafhankelijkheidsdag! Ik werd midden in de nacht wakker en hoorde allerlei knallen. Ik vond het echt vreemd want ik wist niet wat het was, en het klonk zo dichtbij. Uiteindelijk weer in slaap gevallen zodat ik om 8.18 ruw gewekt kon worden door Raimen die op mijn deur stond te bonken. Hij zei dat het laat genoeg was en tijd om op te staan. Waarom zeg je dan dat ik op kan staan wanneer ik wil? Dan wil ik toch uitslapen? Kan ik het helpen dat jij om half 6 al wakker bent? Uiteindelijk wel opgestaan, en een praatje gemaakt met de man van PPS (beveiliging). Het alarm was weer eens afgegaan. Helaas voor hem was het (zoals altijd) vals alarm. Maar hij was wel aardig, heb een hele tijd met hem staan praten. Even Jeffrey gebeld, even vragen wanneer hij vrij was en even zijn stem horen. En lieverd, dat Surinaamse accent raak ik zo kwijt als ik terug ben in Holland. Hier ben ik continue rondom mensen die zo praten, dan neem je het gauw genoeg over. In Holland praat niemand zo, dus dan moet je erop letten om het accent te houden aangezien ik geen rasechte Surinamer ben (al voel ik me nu wel Surinamer hoor). Dus no spang! Toen ben ik gaan baden en ben ik met Raimen op straat gegaan. Was precies op tijd voor het defilé! Dus wij naar het Onafhankelijkheidsplein. Daar stond onze president, de heer Runaldo Ronald Venetiaan. Wat een opdondertje is dat, en dat is dan onze president, whatever. Toen kwam het defilé langs het plein. Wat ik trouwens nog niet snap hé. Er liepen dus drie groepen Nederlandse militairen mee. Het eerste wat ik mij afvroeg is ‘sinds wanneer heeft Nederland militairen in Suriname?’, en het tweede was ‘wat doen Nederlanders in godsnaam in een defilé ter ere van de Surinaamse Onafhankelijkheid?’. Maar het zal wel aan mij liggen. Derryl belde ook nog dat hij bij mijn buurjongen David was en waarschijnlijk toch dat liedje wat ik zocht gevonden had. EINDELIJK! Jullie zijn allebei geweldig! Het was heerlijk druk op straat. En zeker in de Palmentuin. Overal stonden kraampjes met eten en spulletjes. Het was jammer dat Donny niet in de stad is, want er was zoveel te doen voor kinderen. Echt jammer. Dus we hebben eerst in de Palmentuin rondgelopen en zijn toen uiteindelijk bij de stand van de Nola Hatterman Art Academy gestopt. Raimen heeft op deze school gezeten en wilde graag de mensen daarvan groeten. Heb SRD 1,- betaald voor een prachtige doch simpele Surinaamse vlag op mijn arm. Na een tijdje doorgelopen om wat te eten te zoeken. Dat was niet zo moeilijk, maar mang, die bami was echt iets mis mee. Niet dat het vies was, maar het leek een beetje taai alsof het te kort gekookt was. Maar het was zoveel dat ik voor de rest van de dag niks meer gegeten heb. Oké, dat is een kleine leugen want ik heb wel een suikerspin gehad. Maar Marlies, het is echt niet hetzelfde zonder jou! En heb vandaag lekker twee schaafijs gehad (smaken: pineapple/kola en kola/tamarinde) en een soft. Even langs het Onafhankelijkheidsplein maar weer terug naar het Nola Hatterman-stand. Het heeft de hele dag geregend, nou ja, uiteraard met droge perioden. Maar wel veel regen, dat was jammer. Zo tegen half 6 zijn we naar huis gegaan. Dus we zijn bijna de hele dag op straat geweest, heerlijk. Eenmaal thuis heb ik gezellig met Purcy zitten kletsen. Tegen half 10 gaan baden, nog even op de computer en toen naar bed. Ben er nu ook achter wat die knallen waren van vanmorgen. Waren dus kanonsschoten. Waar dat goed voor was weet ik nog niet maar goed. Heb vandaag geen foto’s gemaakt. Ik wist dat het druk zou zijn, dus echt goeie foto’s van het defilé zou ik toch niet kunnen maken. Bovendien, 80 foto’s van de standjes zou ook saai worden denken jullie niet? Heb toevallig pas eergister opgeteld hoeveel foto’s ik tot nu toe gemaakt heb. Dat zijn er dus 730. Dus hopelijk red ik in die weken dat ik nog hier ben de 1000. zou leuk zijn! Maar dit was dus 25 november 2007, 32jaar Srefidensi. Echt iets om mee te maken. Mocht ik ooit hier gaan wonen, dan moeten de mensen in deze tijd komen, het is zo gezellig!