Het eind is in zicht

Zaterdag ben ik vroeg opgestaan. Ja, ik ben gek, het is zaterdag ja. Ik zou namelijk naar het internetcafe gaan. Dus ik naar het internetcafe, drie uurtjes gezeten. Alles is weer bijgewerkt, helemaal up to date en alles. Daarna lekker mijn krantje gelezen terwijl ik aan het eten was. Toch een beetje op de hoogte blijven van het nieuws. Zeker nu met het 8 decemberproces. Nu is dat verdaagd tot 17 december en is hoofdverdachte meneer Bouterse niet komen opdagen, maar goed. You get my point right? Zo tegen 3uur naar tante Rashida gegaan. Ze heeft een nieuwe wasmachine, dus alles wordt momenteel gewassen. Ach, is het weer lekker schoon en fris. Ook nog met Mischira naar de Hermitage Mall gegaan. Ook even snel bij tante Melany langs, want ik was mijn sleutel vergeten uit mijn broekzak te halen (lekker snugger...). Xamiër was daar ook, tante Melany mocht oppassen. Dat jochie is toch echt zo lief. Volgens tante Melany begint hij meestal te huilen als een vreemde hem oppakt. Maar niet bij mij! Alleen op het eind, want volgens mij vond hij het toen genoeg geweest. In de Mall naar een paar winkels gegaan, nog een ijsje gekocht (dat half gesmolten was voordat we thuis waren). In de Mall kwamen we ook nog onze nicht Valerie tegen, de moeder van Xamiër. Allemaal toeval en leuk dus. Tante Rashida ging ’s avonds bij mensen eten, en Santino zou ook nog komen. Dus ik zou hem dan vragen om me naar huis te brengen. Kwam hij helemaal niet meer! En voordat tante Rashida thuis kwam was het 12uur, en toen had ze ook geen zin meer om naar Zorg en Hoop te rijden. Dus ben maar blijven slapen.

Zondag ben ik om half 12 pas opgestaan! Nou ja, om 9uur was ik ook al wakker. Maar ik dacht ‘nog eventjes blijven liggen’. En dat resulteerde in nog 2,5 uur slaap. Had het blijkbaar nodig. Eenmaal wakker bleek dat Santino ’s nachts ook nog gekomen was, die lag op de bank te slapen. Toen moest ik met Mies bij tante Nadira kwie-kwie’s gaan halen (kwie kwie is een vis). Want tante Rashida zou kwie kwie met kerrie maken. Daarna naar nog meer winkels, want ze moest nog een paar boodschappen hebben. Hoelang we er wel niet over gedaan hebben om rode wodka te vinden. Maar uiteindelijk wel gevonden, dat is belangrijk! Mies en ik wilden geen kwie kwie’s, dus wij zijn bij de MacDonalds wat eten gaan halen. Maar uiteindelijk waren die kwie kwie’s wel lekker geloof ik. Want tante Danette, oom Jim, tante Nadira, tante Helen en Shanyce (of hoe je het ook schrijft), kwamen ook op bezoek. Uiteindelijk heeft Mies me met Santino naar huis gebracht. Dino had ook een lift nodig, dus die weet nu ook waar ik woon. Al met al een stuk langer bij tante Rashida gebleven dan de bedoeling was. Maar goed, over 2 weken kom ik daar voor 2 weken weer logeren. Want dan zit mijn stage erop! Nou ja, niet dat ik blij ben ofzo. Vind het leuk werken hier, zou graag het gehele depotgebouw onder handen nemen. Net zolang tot alles tip top in orde is. Maar ja, ik moet naar school en naar Jeffrey. Maar wacht maar Suriname, I’ll be back.

Om de een of andere reden wilde mijn werkspirit maandag niet echt aan. Heb uiteindelijk wel aan mijn verslag gewerkt. Gaat nu wel lekker, dus dat is mooi. Eigenlijk was mijn hele maandag niet zo heel boeiend. ’s Avonds gewoon lekker gerelaxed en vroeg naar bed.

Weer een Fortdag dinsdag. Het crematie gedeelte is ingericht. Ik heb nog een paar dingen geverfd. Het vorderd gestaag. Al hebben we wel hard gewerkt. Nu werken we altijd hard, want ja. We zijn maar met drie (ook al is Purcy de back-up mocht het niet lukken). Maar het komt goed. We gaan het redden! Toen ik ’s avonds naar het internetcafe wilde gaan begon het keihard te regenen. Dus ik dacht ‘wacht wel even tot het voorbij is’. Maar het ging maar niet voorbij! Dus toen het minder regende dacht ik ‘hup, jas aan en gaan’. Toen volgende probleem, ik had het warm. Uiteindelijk heb ik toch maar zonder jas gelopen, maar goed. Gezellig met de mensen in Holland gechat. En tot slot lekker vroeg naar bed!

Woensdag lukte gewoon alles! We hebben dingen geregeld, gekocht. En alles ging gewoon goed. De opening is gezet op 21 december. Weliswaar in mijn vakantieweek, dus ik ga niet elke dag komen helpen. Bedoel hallo, ik heb dan toch vakantie? Maar goed, we gaan zien hoe het loopt. Die kasten van me zijn er ook nog steeds niet, dus wellicht moet ik daarvoor ook terug komen. Dat had doorkomen kunnen worden, en ik vind het toch jammer dat het niet gebeurd is. Nou ja goed. Na een harde dag werken vond ik dat ik het wel verdiend had om uit te rusten ’s avonds. Alhoewel. Ben wel bezig geweest met mijn verslag. Hopelijk (als ik dit weekend ook doorwerk), kan ik volgende week een conceptversie inleveren. Of de week daarna, in ieder geval snel. Want dan heb ik de hele maand januari nog om verbeteringen door te voeren. Bovendien zijn Laddy en Martijn ook druk, dus ik wil ze niet nog meer druk opleggen. Wat ben ik toch lief!

Donderdag kwam Hilde me weer halen. In een echte Telesur-directieauto. Helaas zonder de Telesur-sticker. Want de directie voelt zich natuurlijk te goed om in een auto te rijden waar met grote letters TELESUR op staat. Dus wij op Zorg en Hoop een plank inladen, en op naar Fort Zeelandia. Op het Nola Hatterman Instituut de tekening voor de uitnodiging gehaald. Sunil Puljoen had het achter gelaten. Maar ja, als niemand weet wie het heeft.. communicatie mensen! Daar wat dingen geregeld om vervolgens met Anouschka naar de stad te gaan. Langs een paar winkels. Ze proberen me nog steeds een sari aan te smeren om aan te doen bij de opening. Maar ik wil niet hoor, mij veels te bloot. Ik ga gewoon een soort van t-shirt achtig ding kopen. Dat kan ik mooi in Holland ook nog aan. Moet alleen nog gaan zoeken. Maar heb nog twee weken. Heb al wel een leuke gezien, van SRD 65 (dus zeg maar 15euro). Valt nog mee dus (alhoewel, vergelijkend met ‘gewone’ kleren is het wel duur). We hebben toch nog een aantal dingen kunnen vinden. Eenmaal terug op het Fort aan Dihal gevraagd of hij naar Zorg en Hoop kon gaan om nog een paar dingen te halen. Stanni kwam ook om zeg maar te beginnen met haar werk, een aantal muurschilderingen. Ook het schilderij van Sunil Puljoen gezien dat in de tentoonstelling komt te hangen. Vind het mooi! Moet het niet in mijn huis, maar voor de rest! Toen we klaar waren zijn we nog naar een ijzerwinkel gegaan. Nog wat praktische dingen kopen. Het begint nu echt te komen. Volgende week komen er bij een paar dingen glas op enzo, dus dat moet allemaal dan al af zijn. Het is toch leuk om te zien hoe zoiets helemaal ontstaat met zo weinig middelen en menskracht. Heb trouwens ook het boek dat de Stichting uitgegeven heeft ter ere van hun zoveel jarig bestaan gezien, over Augusta Curiel. Goh het is mooi zeg. En die vrouwen konden fotograferen, niet normaal. Toen ik thuis was heb ik me snel omgekleed, want ik zou naar tante Tilly gaan. Tante Tilly is de oude huishoudster van mijn opa en oma toen ze in Suriname woonden. Als ik had geweten dat ze met de rotonde naar het Pad van Wanica bezig waren, had ik me wel twee keer bedacht voor ik zou toezeggen om te gaan. Mijn taxichauffeur zei dat hij gekomen is omdat het vanaf mijn adres gebeld is, en omdat ik altijd hun bel. Toch fijn te weten dat ze goeie service hebben. Hij is wel helemaal omgereden via de Highway en toen doorgestoken naar het Pad van Wanica. Toen zat ik daar, bij het dienstencentrum van Telesur Lelydorp. Voordat ik tante Tilly te pakken had om te vragen of ze me konden komen halen! Uiteindelijk wel gelukt, en zat ik daar, te wachten op iemand die ik nog nooit ontmoet had. Maar ze kwamen me halen, en eenmaal bij hun thuis kreeg ik gelijk een bord met eten onder mijn neus geschoven. Hebben heel gezellig zitten kletsen. Heb zelfs vast gezeten op de wc! Ik doe namelijk altijd de deur op slot als ik naar de wc ga, maar ja, als de deur dan niet meer van het slot gaat heb je een probleem. Dus ik roepen, maar niemand hoorde me. Tot ze kwamen vragen of alles goed ging. Hebben uiteindelijk dat slot kapot gemaakt en toen kon ik eindelijk eruit. Ze hebben gevraagd of ik nog een keer kom, maar mijn vakantieschema is zo druk dat ik niks kan beloven. De zoon van de mensen waar tante Tilly logeert heeft me thuis gebracht. Wel lief, en die jongen is ook aardig dus dat scheelt weer. Wat een spannende avond zeg!

Vrijdag weer een dagje achter de computer. Aangezien het einde in zicht is moet ik bezig alles af te ronden. Zal ik og wel even mee bezig zijn. Ben begonnen met alles nog een keer na te lopen in Winisis en zo een lijst te maken met wat ‘mist’, wat ik nog even moet checken en wat niet in Winisis staat. De rest moeten zij maar uitzoeken. Ik heb ook een mooie lijst gemaakt om op de kasten te plakken zodat men weet wat ongenummerd is. Kunnen ze later alle ongenummerde objecten mooi uitzoeken met de handgeschreven registratie. Laddy en Hanna zouden zo tegen 11uur komen. Uiteraard waren ze later (lees: 1uur). Hanna’s dochter was ook mee. Echt een aardige vrouw, zeer geinteresseerd in alles. Echt leuk. Laddy kwam speciaal voor mij, omdat ik vor de tentoonstelling nog foto’s moet scannen. En hij wilde er zelf bij zijn omdat hij vindt dat de foto’s anders misschien door elkaar gaan. Wat hij wil hoor. De rest van de middag ook achter de computer gezeten eigenlijk. De foto’s scannen, wat langer duurde dan gepland, maar wat wel gelukt is. ’s Avonds ben ik met Raimen naar het internetcafe geweest. Meneer heeft nu ook een emailadres. Wat een wonder. En dat anno 2007, het is toch geweldig. Nou ja, het weekend is begonnen zulen we maar gewoon positief denken! Volgende week mijn allerlaatste week, het is hard gegaan. En ik zal het werk ook missen. Wellicht over een paar jaren voor definitief??