Bye bye Pikin Slee!

Hallo luitjes!

Inmiddels zitten mijn 4 trips naar Pikin Slee erop. Woensdag ben ik voor de laatste keer gegaan. Deze keer met het vliegtuig. Echt, weet je hoe een genot dat je gewoon om 8u kunt opstaan terwijl je normaliter dan al aan de Saramaccastraat moest staan? Dus ik kon rustig op mijn gemakje baden en wakker worden. Ada zou me kwart voor 10 komen halen. Heel on-Surinaams (ze behoudt haar goeie Nederlandse kwaliteit dus) stond ze precies op tijd voor de deur. Dus gezamenlijk togen we naar het café Effe Anders aan de H.D. Benjaminstraat. Hier hadden we een uurtje een afspraak met Ronny van de Steungroep Totomboti. Hij was voor 2weken in Suriname dus het was ook leuk als ik hem even ontmoette. Was een erg leuk gesprek, alleen heeft die man volgens mij ADHD ofzo, zo zoefde hij door al die gespreksonderwerpen. Na dit gesprek zijn Ada en ik nog even naar Choi’s geweest om wat spulletjes te kopen voor de mensen in Pikin Slee. Vervolgens heeft ze me bij het Blue Wing kantoor aan de Doekhieweg. Hier moest ik me aanmelden en mezelf met bagage wegen. Had natuurlijk overvracht. Precies die spullen die ik gekocht had voor de mensen daar. Beetje jammer weer. Anyway, dus toen moest ik weer naar het kantoor om te betalen. We zouden om 1uur vertrekken, dit werd uiteindelijk pas 2uur. Ook op zulke binnenlandse vluchten is dus vertraging aan de orde van de dag. Dus toen konden we eindelijk vertrekken. Na een vlucht boven het mooie Paramaribo vervolgde onze weg zich over het tropisch regenwoud. Heb Zanderij van bovenaf gezien, evenals die verfoeide Afo Bakaweg/Weg naar Brownsweg/Weg naar Atjoni. En daarna ook nog een foto gemaakt van Pokigron en Atjoni. Vlak daarna landen we te Ladoewani. Hier stapte iedereen op mijzelf na uit. Ressort Anaula ligt vlakbij. En er stapten ook veel mensen weer in. Daarna vervolgende we onze weg speciaal voor mij naar Botopasi. Eenmaal daar aangekomen stonden Mando en Abentini al op me te wachten. Na een 10minuten durende boottocht kwamen we al aan op Pasensie. Dit is echt toch een veel betere manier van reizen dan met de bus en boot!! Alleen jammer dat het zoveel geld kost. In de avond heb ik vooral mijn boek gelezen en een beetje gechilled. Er is geen benzine om die generator te laten draaien dus er was vanaf zonsondergang geen stroom. Dus ik ben vroeg gaan slapen.

De volgende dag ben ik voor mijn doen laat opgestaan, 8uur. De jongens waren al aan het werk. Heb de dag doorgebracht met het schrijven aan mijn scriptie. In de avond even met Mando gesproken en afspraken gemaakt voor de volgende dag. Er was geen stroom dus, maar ik moest mijn telefoon opladen. Dus Etje had het naar weet ik veel waar gestuurd om het op te laden, echt fantastisch.

Vrijdagochtend was een drukke ochtend. Vroeg opgestaan, tas ingepakt en alles. Daarna kwam Mando me halen. Zegt hij dat Etje had gehoord dat er geen vliegtuigen zouden landen te Botopasi omdat de airstrip te nat was om te landen. Dus ik direct Kens bellen om het te vragen. Gelukkig bleek het vals alarm, dat was voor de donderdag. Toen zijn Mando en ik nog naar de twee mensen geweest bij wie ik tijdens mijn vorige bezoek een interview had gedaan. Ben nu gegaan om foto’s te maken van hun huis. Vervolgens weer achterop de brommer richting het museum. Voor de allerlaatste keer even rondgekeken. En toen we weg gingen, ja hoor. Erienne moest een aandenken meenemen uit Pikin Slee. Erienne heeft haar voet bezeerd toen ze weg wilde gaan bij het museum. Dus ik heb naar het dorp gestrompeld om het laatste stukje toch achterop de brommer te gaan. Om half 1 heb ik Pikin Slee voor de laatste keer verlaten om naar Botopasi te gaan. Daar heb ik even met een meneer van het Ministerie van Regionale Ontwikkeling gesproken. Hij gaat de jongens in Pikin Slee namelijk helpen om objecten aan te kopen. De jongens hebben het namelijk erg druk met hun kunst en als deze meneer tóch naar die dorpen gaat, dan kan hij best direct even rondkijken. Was een leuk gesprek. Vervolgens moest ik me aanmelden op de airstrip van Botopasi. Daar heb ik weer een uur mogen wachten op het vliegtuig. Het afscheid met Mando en Abentini was erg gemakkelijk, want ik weet toch wel dat ik terug kom. Dus een echt afscheid is het niet. Toen kwam het vliegtuig! Wat een fancy vliegtuig. De route vanaf Zorg en Hoop is: Paramaribo – Ladoewani – Botopasi – Djoemoe – Kajana – Paramaribo. Maar ik gok dat dit vliegtuig eerst verder is gegaan omdat er bij Botopasi nu veel mensen instapten. Dit vliegtuigje was wel klein maar toch mooier dan die ene waarmee ik gekomen was. Dus vanaf daar gingen we naar Ladoewani om de mensen op te halen die ik woensdag had afgezet. En na 40min stond ik weer te Zorg en Hoop. Was echt een leuk laatste bezoek.

Voor de foto’s: http://erienne88.hyves.nl/album/40056445/Pikin_Slee_13_05_09_15_05_09/QIr5/