Mi dé!!!

Dag lieve allemaal!

Ik ben er! Ben weer in Suriname!! Ik zal bij het begin beginnen, de reis.

Nou ja, eigenlijk begon het zaterdagavond al. Derryl had wat vrienden op bezoek, Karin was er, en ik was druk bezig om de laatste dingen in mijn koffer te doen. Tegen 12uur was ik helemaal klaar, op mijn toilettas na. De koffers naar beneden gebracht en ben toen gaan slapen. Om half 4 begon mijn wekker weer te piepen. Rot ding. Het liefste was ik nog een keer omgedraaid, maar ja, dan zou ik mijn vliegtuig missen. Dus ben opgestaan, gaan baden en alles voor de laatste keer checken. Inmiddels waren Derryl en Karin ook wakker en half 5 zaten we in de auto. Op weg naar Schiphol. Poeh poeh, ik ben er inmiddels zo vaak geweest dat ik de weg onderhand wel weet. Kwart over 5 waren we op Schiphol, en daar ging ik. Alleen met mijn bagage karretje naar Vertrekhal 2. Het was niet druk bij de dropoff point, want ja .. ik was al ingechecked. En natuurlijk had Erienne weer overvracht. Dus ik heb maar nog wat kleren uit de koffer gehaald en in mijn handbagage gepropt. Toen mocht het wel door. Mooi zo! Op naar de douane! Een super lange rij, want ja .. iedereen moet door de detectiepoortjes en de tassen moeten gescand worden natuurlijk. Wel grappig, vlak voor mij in de rij stond gewoon Roel van Velzen. Jullie weten wel, dat kleine opdondertje dat zo goed piano kan spelen. En vanaf daar mocht ik helemaal lopen naar Gate E6. Natuurlijk was dat weer een roteind. Maar ja, met al die controles moeten ze gewoon de ruimte hebben. Was rond kwart voor 6 bij de gate. Me, myself and I. Want het heeft echt een hele tijd geduurd voordat ik vergezeld werd door andere mensen. Maar hoe dichter de wijzers van de klok bij half 8 kwamen, hoe drukker het werd bij de gate. Dus toen ik zag dat ze bezig waren alles op te stellen ben ik alvast opgestaan zodat ik vooraan zou staan in de rij. Erienne wil gewoon graag dicht bij het vliegtuig zijn om te rennen naar haar stoel. Ik zie het te vaak gebeuren dat mensen hun tas ver weg van hun stoel moeten opbergen. Nou dat overkomt mij niet! Ik zat op rij 37, stoel A, bij het raam. Het was lekker achterin, 3 rijen van de uitgang. Lekker, dan ben ik ook zo buiten! Zat naast een gezellige mevrouw met haar 4jarig zoontje genaamd Resham. Wat een heerlijk jochie. Geen moment last gehad alleen toen hij begon te zeuren dat hij wilde lopen maar dat niet mocht van zijn moeder (eten werd geserveerd). Oja, dat eten. Het viel me deze keer reuze mee. Was eigenlijk best te eten. Mag ook wel een keer gezegd worden in plaats van alleen maar zeggen dat het niet te eten is. Kan niet meer herhalen wat het was, maar het was lekker. Alleen dat dame blanche ijsje wat we kregen is me goed bijgebleven. We waren uiteindelijk een half uur te laat vertrokken, doordat het zo lang duurde voordat iedereen ingestapt was. Ik heb heel museologisch verantwoord de films The Da Vinci Code en Elizabeth I gekeken. Zelfs nog een tijdje geslapen, terwijl dat heel erg tegen mijn principes in is, want ik hou niet van slapen in een vliegtuig. Maar ja, ik had amper geslapen natuurlijk. Uiteindelijk zijn we een half uur te vroeg geland op Johan Adolf Pengel International Airport. Dus we hebben een uur ingelopen, prima toch! We zijn om 1uur lokale tijd geland. Doordat ik zo dicht bij de uitgang zat was ik zo buiten! En aangezien ik nu ook in de ingezetenen rij mocht bij de douane heb ik zelfs nog genoeg tijd gehad om nog een mooie foto te maken van het vliegtuig. En toen liep ik de nieuwe aankomsthal binnen. Mang, wat prachtig!!! Een stuk beter dan wat het was. Alleen ik vond het jammer dat ik overal zo snel was, maar dat ik zo lang op mijn koffer moest wachten. Serieus, ik ga nog een keer vroeg naar Schiphol. En ik dacht al dat ik wat laat zou zijn. Nou ammehoela dus. Na 45min had ik dan eindelijk mijn koffer en kon ik naar buiten lopen. Daar stonden Stefan, zijn vader en Matthew me al op te wachten. Ik ben weer in switi Sranang! De koffers in de kofferbak gedumpt en toen gingen we op weg naar Lelydorp. Bestemming: dezelfde als toen ik in januari aankwam. Een zus van zijn moeder, tante Es (nee niet die van Jorgen Raymann). Daar wat saoto gegeten en rijst met pom. Ik ben thuis! Het is hier wel ontzettend warm zeg, niet normaal. Maar ik denk dat het uiteindelijk wel zal wennen. Vervolgens zijn we naar huis gegaan zodat ik een beetje kon bijkomen. Heb nog een hele tijd met Stefan zitten praten. En tot mijn verbazing kwam zelfs Ryan langs om mij te groeten! Wat een lieverd toch!! Heb ze echt gemist.

Maandagochtend werd ik zoals verwacht ontzettend vroeg wakker. Heb direct mijn koffer maar uitgepakt en mijn kleren netjes in mijn kast gelegd. Het is alleen echt even wennen dat ze in dit huis alleen koud water hebben. Dat is verfrissend als het warm is, dat wel. Maar als het ’s avonds al kouder begint te worden (ok het is dan nog steeds een graad of 25, maar het voelt gewoon kouder ok haha) dan vind ik het maar niks. Maar goed, dat is even wennen. Maandag was wel een relaxte dag, gewoon niet teveel doen. In de middag zijn we naar Stefans ouders gegaan om te eten, en daar heb ik nog even tv gekeken en gespeeld met zijn broertje.

Dinsdag was ook relaxed. Moet gewoon even bijkomen van alles. Maar moet ook nog steeds bij de familie langs. Nou ja, komt nog wel. Ga voorlopig nog nergens.

En vandaag is het woensdag. De ochtend begon relaxed, net zoals elke ochtend eigenlijk. Mikhail is me vanmiddag komen halen omdat ik hem met iets zou helpen, wat informatie opzoeken enzo.

Could life get any better?