Kinderdag

Lieve allemaal!

Het is alweer eventjes geleden. Te lang natuurlijk. Te lang om te weten wat ik eigenlijk nou de afgelopen dagen heb gedaan. Maar eigenlijk is het enige dat het melden waard is, afgelopen 5december is.

Zoals jullie allemaal weten vieren wij Sinterklaas op 5 december. Ok ik niet, want ik geloof ALLANG niet meer in Sinterklaas. Hier in Suriname vieren ze ook Sinterklaas. Hier noemen ze het echter Kinderdag. Nou ja, het kind staat centraal, vandaar. Sinterklaas is wel precies hetzelfde als in Nederland. Ook hier komt hij aan, maar ik heb niks gelezen over een boot. Dus misschien met een vliegtuigje vanuit het binnenland ofzo? Want ik betwijfel dat hij helemaal naar hier komt vanuit Spanje. Nederland ok, maar Suriname? I have my doubts. Maar die zwarte pieten. Kijk, in Nederland schminken ze hun gezicht zwart. En no offence, maar hier heb je al die zwarte mensen. Dus alleen een pruik, rode lipstick en een gek pakje en je bent al klaar. Maar hier schminken die mensen hun gezicht met allerlei rare strepen en weet ik veel wat nog meer. Echt eng. Ik snap niet dat die kinderen er niet als de dood voor zijn. Ik zag vorige week wel 2 pieten op de bus wachten, dat vond ik dan wel weer mooi.

Ook in huize van der Jagt wordt Sinterklaas gevierd. Ik heb geen idee of Hadassah en Yizhar er nog in geloven. Chaim zeker niet, maar die gaat bewust voor de kadotjes. Iets wat hij ook toe geeft. Tante Tirzah had wel kadotjes gekocht, deze waren nog in haar auto verstopt. Dus Chaim moest ze eruit halen, stiekem in huis brengen, hun schoenen zetten en snel de kadotjes erbij. Haddasah en Yizhar hadden niks gezien. Toen riep Chaim ‘mijn gunst, kijk nou, Sinterklaas is geweest!’. En daar kwamen die 2 aangerend. Kadotjes krijgen is immers altijd leuk. Ik heb niet eens gekeken wat ze gekregen hebben, maar ze waren er blij mee.

In de avond was ik bij de kerk. Er was een jongerendag georganiseerd. In de ochtend voor de jeugdclub, en in de avond voor de jongeren van zeg maar 14 tot een jaar of 25. Die bovengrens was een beetje vaag. Het was ontzettend gezellig. Xiomara en Rachel kwamen me halen en we waren tegen 7uur daar. We hadden een mooi tafeltje vooraan die ik uiteindelijk deelde met Stefano, Xiomara, Lorenzo, Rachel, Cheryll en Sergio. We kregen nootjes, kipnuggets en weet ik veel wat nog meer voor lekkers. Als hoofdmaaltijd hadden we een soort nasi met kip. Het was best lekker. De ouderen moesten ons bedienen, dus we mochten zelfs met onze vingers knippen. Iets waar Stefano veelvuldig en met veel gelach gebruik van maakte. Het vertier was ook prima geregeld. Er was een Bijbelbingo georganiseerd. Heb alleen eigenlijk geen idee welke tafel nou gewonnen heeft. Ook hadden ze van een aantal oudere leden oude foto’s verzameld en wij moesten raden wie het waren. Het was eigenlijk meeral lachen, gieren, brullen om die foto’s. Zo hilarisch. Ze hadden ook een soort toneelstukje voorbereid. Well, wij hebben echt dubbel gelegen van het lachen. Het moraal van het verhaal was dat je moet proberen goed te leven, want je gaat niet altijd kansen blijven krijgen (de jongen in het verhaal ging steeds maar de fout in en kreeg steeds een kans, tot hij naar de gevangenis moest). Ik heb echt ontzettend gelachen met Stefano. Ik weet het niet, maar ik lig altijd dubbel als hij iets stoms zegt of doet. Tot slot was er ook nog karaoke. Ik heb maar 2 liedjes meegedaan, uiteraard zonder microfoon. De rest wilde ik wel meedoen, maar het was in het Sranang Tongo. Op zich niet het probleem. Maar de snelheid was wel een probleem, evenals het feit dat ik niet van alle woorden weet hoe je het moet uitspreken. Dus ik dacht ‘begin er maar niet aan’.

Maar al met al een best geslaagde Kinderdag. Op naar Kerstmis!!