Galibi!!

Vrijdag was het dan zover! Ik zou op trip gaan naar Galibi! Eindelijk! Ik probeer deze trip al sinds 2007 te doen en elke keer kwam het er niet van of lukte het niet. Vorig jaar had ik geboekt en toen regende te veel en te hard en ging het niet door.

Maar nu, nu was het zover. Vrijdag werden we rond half 11 opgehaald door Lorenzo, onze tourgids. We hadden gezelschap van een echtpaar uit Nederland, Henk en Indra. Ook het zoontje van Lorenzo was mee, Denzel (jawel, genoemd naar). We gingen in een Prado naar Albina. Alle bagage werd vastegsjord op het dak en daar gingen we. Allereerst onderweg nog een paar keer gestopt om onder andere verse groente te kopen. Ook hebben we in Tamanerdjo, een dorp op Commewijne, bij een warung heerlijke nasi en bami gekocht om later te eten als lunch. Vanaf daar vervolgened we onze weg. Te Stolkertsijver hebben we weer een korte stop gehouden. Bij Stolkertsijver is er een brug over de Commewijnerivier. Toen in 1 ruk door naar Moengo. Precies bij de afslag hebben we gepauzeerd en onze nasi en bami gegeten. Het was vanaf Moengo nog maar tussen de 20 en 30km naar Albina. Onderweg zijn we ook nog Moiwana gepaseerd waar tijdens de binnenlandse oorlog vele vrouwen en kinderena afgeslacht zijn. Tegen 4uur waren we op Albina. Getver wat een vieze stad is dat zeg. Lorenzo ging de auto parkeren en nog wat laatste dingen kopen. Wij stonden daar aan de kade te wachten op hem. Dennis had nog een aanbidder, een dronken indiaan die vanalles tegen hem liep te kletsen. De helft verstond je niet eens. Op een gegeven moment kwam zijn vrouw ook ‘Ja sorry, het is mijn man. Hij is een beetje dronken’. Ja, uhm, daar waren we al achter? Uiteindelijk konden we dan in de boot en op weg naar Galibi. We werden ook ‘uitgezwaaid’ door de aanbidder van Rachelle die graag op zijn knie voor haar wilde en zou wachten tot ze terug kwam. Erg spannend allemaal noh?

Na een uurtje varen kwamen we aan op Galibi. Echt idyllisch sommige stukjes. Galibi is de verzamelnaam voor 2 dorpen, Langamankondre en Christaankondre. Wij zaten precies op de grens tussen deze twee dorpen. Ik deelde een kamer met Rachelle en Dennis, Indra en Henk op een kamer, en Lorenzo met Denzel. Onze bad/toilet groep was iets achter het slaapgebouw, en de eetzaal ook. Lorenzo ging gelijk koken en Dennis, Rachelle en ik zijn gaan afkoelen in het water. Denzel kwam ons ook daar nog bezig houden. Wat een energie heeft dat joch. Er kwam geen eind aan. Na een uurtje zwemmen was het eten klaar, brafoesoep. Had het nog nooit gehad, maar het was superlekker. Met gedroogde vis, banaan, cassave en oker. Heerlijk!

Tegen 9uur zijn we weer in de boot gestapt. Dit keer om de schildpadden te gaan zien. Jawel! Eindelijk! We zijn helemaal naar de monding gevaren om ze te zien. Daar zouedn we meer kans hebben op veel schildpadden. En Lorenzo had gelijk!!! De reis ernaartoe was onstuimig. Er waern veel golven. Dennis, Rachelle en ik zaten voorin. We hadden een zeil om over ons te houden tegen het water, maar dat maakte helemaal niks uit. Of dat zeil was lek of het water kwam echt van overal. Dennis en Rachelle (nou ja, eigenlijk iedereen behalve ik) waren zeiknat toen we op het strand aankwamen. Ik kreeg een mooie grote golf tegen me aan toen ik uitstapte en het strand op wilde gaan. Daar waren we dan. Nu was het wachten. Dit wachten duurde niet lang. Want zo’n 10meter verderop was eens schildpad bezig uit het water te komen. Jeetje wat zijn ze groot. Ik heb nog nooit zulke grote schildpadden gezien. Om de paar meter zag je een schildpad of sporen dat ze er al geweest waren. En ze zijn langzaam als ze uit het water komen, maar ze racen wanneer ze terug gaan. Daarom zijn ook al mijn foto’s mislukt. Maar gelukkig had Dennis een filmcamera, dus we hebben toch beelden ervan. We hebben alleen niet gezien dat ze eieren leggen. Elke keer als ze bezig waren te graven stuitten ze op een wortel en dan gaan ze weg. We mochten ook bijna geen licht maken. Zodra het licht in hun ogen komt lopen ze kans verblind te worden en dus te verdwalen. Maar het was erg indrukwekkend. Heb ook nog eentje aangeraakt terwijl ze bezig was terug te schuiven naar de zee. Dat schild is heel hard maar niet ruw. Echt apart. Tegen half 12 zijn we terug gegaan naar de boot. Daar moseten we ook nog een andere boot terug slepen naar Galibi. Ze hadden water in de benzine, dus dan is die motor onbruikbaar. Nee ik heb ook geen idee hoe die water bij die benzine komt, want het was geen rivierwater. Het was een spannend avondje! We hadden thuis aangekomen nog een baby schildpadje gevonden die we hebben geholpen de weg naar zee te vinden.

Zaterdag moesten we bijtijds opstaan. Niet te vroeg. Natuurlijk moest ik weer nodig naar de wc wat het nodige gedraai opleverde aangezien ik niet echt zin had om naar buiten te gaan. Half 9 werd het onbijt geserveerd. Vlak daarvoor was Lorenzo erachter gekomen dat we bestolen waren! Niet van waardevolle spullen, maar uit de keuken. Er was een half pak brood weg, een zak chips, de halve pot pindakaas was leeg, de borgoe was leeg, een fles cola was op en als klapper op de vuurpijl het zakmes van Lorenzo. Dus die heeft flink stennis lopen maken. Hij komt al jaren hier en dit was hem nog nooit gebeurd zei hij. Wij zijn na het ontbijt vertrokken voor een wandeling door Christiaankondre met onze gids Dino. Eerst langs de school, kerkje en poli. Vervolgens een heel stuk over het strand richting de Galibi Zoo. Het strand is super mooi, overal is lekker zand. Alleen het is zo jammer dat er zoveel rotzooi op het strand ligt wat gewoon niet opgeruimd wordt. Uiteindelijk kwamen we aan bij de Galibi Zoo. Althans, iets wat voor dierentuin moet doorgaan. Het waren een paar kooitjes met dieren. Maar goed, het idee is leuk. Heb een luiaard gezien, pingo, pakira en een echte anaconda. Wat ik niet snap. Dennis is bang voor kakkerlakken, maar hij wilde wel Annie de Anaconda om zijn nek om een foto te maken. Al die dieren zijn geheel tam. Op een gegeven moment stonden we onder een boom, we kregen uitleg over apen. En ik hoor geritsel in de boom. Ik weet dat er apen daar zijn. Valt er opeens eentje op me hoofd. Ik schrok me rot, maar wel leuk. Later sprong er ook nog eentje op mijn schouder, daar heb ik wel een foto mee. Heel erg leuk. Daarna zijn we terug gelopen naar het kamp.

Onze lunch was rijst met kerriekip. HEERLIJK! Was net roti, alleen de plaat ontbrak. Na het eten gingen we allemaal even rusten. Ik dacht ik luister gewoon relaxed muziek. Maar ik werd er zo moe van dat ik toch even een half uur een tukje heb gedaan. Daarna zijn Dennis, Rachelle en ik gaan zwemmen. Er was een activiteit van de vrouwenvereniging, volleybal wedstrijden. Wij zijn ook even gaan kijken en hebben toen allemaal nog een souveniertje gekocht in het winkeltje. Een supermooie armband van kralen en zaadjes. En dat voor maar 15srd! We zijn weer terug gelopen om te eten. Dit maal rijst met redsnapper (is een vis). En ik ben normaliter niet dol op vis, maar deze was wel lekker. Alleen die graten he. Na het borrelen met borgoe/cola en bacardi/cola, ok iedereen behalve Denzel en ik, zijn we naar het feestje gegaan wat de vrouwenvereniging ook georganiseerd had. Jeetje wat kunnen die indianen zuipen zeg. Ik vond de muziek niet echt je van het. Ja ik vind merengue enzo wel leuk, maar kan het totaal niet dansen. Heb nog wel geprobeerd met Dennis maar volgens mij leek het nergens naar haha. Tegen 12uur zijn Henk, Indra en ik terug gelopen. Dennis en Rachelle bleven langer. Die hadden inmiddels de Marienburg rum/cola ontdekt. Marienburg rum is een ontzettend sterke drank met 90% alcohol. Dus ze hadden hem lekker zitten. Duurde dan ook een half uur voordat ze uiteindelijk gingen slapen nadat ze terug gekomen waren. Ik moest soms eigenlijk wel lachen om de opmerkingen die Dennis maakte maar ik heb het ingehouden, ik wilde liever slapen.

De volgende dag moesten we wel bijtijds op. Om half 9 werd het ontbijt geserveerd en moesten we eigenlijk ook al grotendeels ingepakt hebben. Na het ontbijt nog een paar foto’s gemaakt, laatste dingen ingepakt en op naar de boot. Dat was dan Galibi. Vanaf daar voeren we direct naar St Laurent. We werden bij de gevangenis gedropt. Nog even in het souvenierwinkeltje gekeken. Alleen dom, ik had geen euro’s bij me. We hebben een korte wandeling door St Laurent gemaakt, alleen jammer dat alles dicht was. Lorenzo had nog wel stokbrood gekocht. Maar je kon zien dat het geen Frans stokbrood was maar Chinees. Die vrouw vouwde het met gemak dubbel, nou dat hoort niet bij echt stokbrood. Toen zijn we weer in de boot gestapt en weer overgestoken naar Albina. Lorenzo is snel de auto gaan halen en we waren weer onderweg. Vier uren lang. Bij Moengo aan de rivier hebben we even gepauzeerd en de bami gegeten die Lorenzo die ochtend al had gemaakt. Daarna weer de weg op. We hebben weer een korte pauze gehad bij Stolkertsijver, even de benen strekken. Vlak daarna waren we alweer in Tamanredjo, en toen kwam de Bosjebrug alweer in zicht. Onderaan de brug, aan de rivier hebben we toen met het stokbrood en een colaatje de reis afgesloten. 6uur was ik weer thuis.

Het was een supermooie reis. Ik heb ontzettend genoten en indrukken opgedaan. Ben blij dat ik deze tour uiteindelijk toch heb kunnen doen. Lorenzo is een goeie gids, hij deed het heel leuk. En ik vind dat ik wel waar heb gekregen voor mijn geld. En niet te vergeten: die man kan koken!!! Mijn gunst, het eten was heerlijk. Ik vond het echt de moeite waard en een ervaring om nooit meer te vergeten!