Casa Faya Lobi

Casa Faya Lobi, Denia

Dit is de plek waar ik al mijn zomervakanties doorbreng sinds de zomer van 1989, het jaar nadat ik geboren ben. Mijn grootouders hebben dit huis laten bouwen in 1974 en het is dus vaak het toneel geweest van familie vakanties. Ik heb eigenlijk zo goed als elke vakantie van mijn leven in dit huis doorgebracht. Niet verwonderlijk dat ik dit net zo goed mijn thuis noem als mijn huis in Leusden. Ik ben nu hier gekomen na 4 jaar afwezigheid, en ik heb echt niet het gevoel dat ik iets gemist heb. Ik val gelijk weer in het ritme. Ik weet nog waar alles staat, ik loop nog steeds het stukje van de garage naar de voordeur op dezelfde manier als alle jaren.

Als ik rond het huis loop moet ik wel bekennen dat het één en ander veranderd is. De broodboom naast het huis is in de loop der jaren naar beneden gekomen die Derryl toen nog een beetje gefatsoeneerd heeft. Onder en naast de carpoort waar opa altijd tomaten en pepertjes plantte. De amandelboom naast de oprit, waar Derryl en ik vroeger een kleed onder legden om vervolgens met een bamboestok de amandelen eruit te tikken. Vervolgens op een krukje deze amandelen open tikken, de amandel in een bakje en de schil in een grote ton. De schillen gebruikten opa en oma om de kachel mee te stoken, helaas heb ik dit zelf nooit in werking gezien. Dan heb ik het nog niet eens over de abrikozenboom. Goh wat heeft die boom ons een plezier gegeven. Elk jaar na de oogst maakte oma vanalles ervan. Abrikozen jam, halve abrikozen, abrikozen compote. Noem het op en oma maakte het. Toen deze boom dood ging vonden we het dan ook zeer jammer. In de tuin stond een palmboom. We hebben nog een foto dat Derryl en ik ernaast staan en dat de palmboom even groot is als wij. Deze is erna natuurlijk gaan groeien, maar een stuk sneller dan wij. Deze palmboom werd helaas te hoog waarna het omgezaagd moest worden. Wel jammer. En dan nog niet te spreken over die oleanders tussen de buren hun perceel en die van mijn grootouders. Als deze in bloei stonden waren het prachtig witte bloemen. En dan niet te vergeten al die heerlijke verjaardagstaarten die oma elk jaar voor ons maakte. Wat een geluk om in de zomer jarig te zijn!! En toen we een jaar of 11 waren hebben we in de tuin een klein paadje gemetseld. Derryl en ik verveelden ons die zomer dus we vonden dat wel een leuk tijdverdrijf. Dat paadje is nog steeds in perfecte staat (carriere switch??) en wie weet hoelang dat nog gaat blijven.

Verder natuurlijk ook dat we tijdens het douchen het water moesten opvangen in een emmer om deze vervolgens met een goeie zwaai (de emmer wel vasthouden natuurlijk) moesten ledigen in de tuin. Of al die keren dat we vroeger met flessen water moesten halen bij een bron. Wat een herinneringen.

Ik vind het jammer dat opa en oma weg gaan. Aan al die zomers komt nu een eind. De afgelopen tijd heb ik alles met oma doorgespit en ik ben wel van alles leuks tegen gekomen. Ik weet nu nog niet of ik nog terug ga komen naar dit huis. Mijn oom en een vriend van hem kopen dit huis. Dus het blijft nog een beetje in de familie. Ik zeg nooit nooit maar op dit moment denk ik voorlopig niet aan een nieuw bezoek aan Casa Faya Lobi. Ik heb vooral de herinneringen, en het zijn een heleboel en zeker mooie!!