En eindelijk hebben we wat kunnen doen..

Maandag heb ik een zelfstudiedagje genomen, dus echt veel boeiends is daar niet over te vertellen. Dinsdags kwam Xavier nog even op bezoek met een vriendin van hem. Hij sport bij Oase en had beloofd nog even een keer binnen te lopen. Heb hem een korte rondleiding gegeven en laten zien waar ik werk. Toen hij weg was ben ik hard aan het werk gegaan. Nou ja, wel voorzichtig uiteraard. Om 4uur ben ik gestopt en heb ik wat aan zelfstudie gedaan tot een uurtje of 6. Toen had ik er helemaal genoeg van en ben ik gaan genieten van een rustig avondje.

Woensdag’s gewoon een rustig dagje, beetje werk en toch rustig aan gedaan. Heb een plattegrond gemaakt hoe ik het graag zou willen zien. En ook dat ik graag een aantal stellingen en veel zuurvrije dozen wil. Nu nog het geld gedeelte hoop ik. ’s Avonds naar tante Rashida omdat morgen een vrije dag is. Mischira en Danitsja gingen uit, Natascha ging weg, en ik bleef bij tante Rashida. Uiteindelijk kwam tante Nadira ook nog (please don’t ask me why). Dus voordat ik ging slapen was het 4uur. Niet totaal de bedoeling. De reden van die vrije dag was de dag der Inheemsen. We hebben de gehele dag op bed gelegen en tv gekeken. ’s Avonds gingen we naar oom John en tante Danette. Met Terence, Naiem, Johnatan, Dani, Natscha en Mischira naar de KFC geweest. Best lekker, alleen dat je er bruine bonen met kip kunt kopen is weer jammer. Toen we terug waren gingen er een aantal monopoly spelen. Dat spel duurt mij te lang, terwijl het wel een leuk spelletje is. Voordat we naar huis gingen was het 12uur, ik hoef jullie niet te vertellen dat ik vrijdag nogal moeilijk kon opstaan.

Al met al heb ik vrijdag toch aardig wat werk verzet. Al zeg ik het zelf. De rest van de poppen schoongemaakt en al begonnen met inventariseren. Nu nog de kasten waar het in kan, en dan heb ik echt het gevoel dat ik begonnen ben. Na het werk ben ik naar oom Marcel en tante Jette gegaan. Heb ook gelijk aan die plicht voldaan, dus voorlopig hoef ik daar niet meer te gaan. De rest was gaan varen, baalde ik eerlijk gezegd wel ontzettend van. Ik had ook willen gaan, had ik tenminste onder dat van oom Marcel kunnen uitkomen. (is denk ik nu wel duidelijk dat ik niet wilde gaan toch?) ’s Avonds waren tante Danette, Terence, Naiem en Azgad er, en werd het idee geopperd om op kaaimanjacht te gaan. Ook al ben ik best een schijterd, ik wilde het niet missen. Dus wij opgepropt in de auto naar Republiek (zo’n 45min rijden). De man van wie we de boot zouden lenen, moest deze nog eerst halen, dus Dani, Natascha, Gianni, Giorgio, Mischira en ik zouden bij dat huis wachten. En het duurde en duurde maar. Waren ze dus al gaan varen. En wij hebben daar zeg maar zo’n 3uur zitten wachten. Toen weer opgepropt in de auto, nadat Mies en Dani waren gaan zwemmen, terug naar Paramaribo. Waren uiteindelijk om 7uur thuis, en het zonnetje was ook al op. Ervaring, maar niet zoals het zou zijn. Misschien maar goed, want wij dames waren al doodsbang van dat beest ook al was hij dood!

Het spreekt voor zich dat ik zaterdag dus de gehele dag geslapen heb. Zondag gingen we naar Zanderij, het vliegveld. We zouden gaan zweefvliegen, we is tante Rashida, Dino (de achterbuurjongen) en ik. Ik ben uiteindelijk wel geweest. Ik heb eerst gekeken, en ik kneep hem echt. Dat vliegtuig wordt zeg maar vastgehaakt aan een lier (een touw), die strak getrokken word. Dan wordt die lijn snel ingetrokken waardoor dat vliegtuig de lucht in getrokken word in een hoek van 45 graden. Dan wordt dat touw losgelaten waardoor je een soort ravijnervaring hebt. Vanaf daar boven heb je wel een ontzettend mooi uitzicht. Ik wil Amrit, Anand en Mo graag bedanken voor hun bemoedigende woorden (ahum...). En zeker Anand die beloofde niks geks te doen en toch deed alsof hij een duikvlucht ging maken. Ik was doodsbang toen ik erin stapte. Maar eenmaal boven was het wel cool. De landing was wel hobbelig, maar ja, wat wil je zonder motor. Ben 6min in de lucht geweest (slechte termiek), maar goed, volgende keer beter. Stond wel te trillen op mijn benen toen ik weer aan de grond stond. Maar ik wil zeker wel nog een keer!