Hoe bedoel je rustig aan doen?

Hoe bedoel je rustig aan doen?

Maandag heb ik eigenlijk niets uitgevoerd behalve een paar registratiekaarten ingevoerd. Kon niet verder, want ik heb een kast nodig en die is er niet. En nu kun je zeggen ‘maak je toch even een andere kast leeg?’. Maar dat gaat ook niet zo gemakkelijk, aangezien al die kasten eigenlijk propvol zitten. Hoe bedoel je dilemma? Wat tot gevolg had dat ik dinsdag en woensdag weer alleen maar registratiekaarten heb zitten invoeren. Aangezien ik ook niemand op het Fort te pakken kon krijgen, weet ik ook nog niet hoe ik verder moet. En ook omdat dit al mijn 3e stageweek is, en ik nog steeds geen gesprek heb gehad over mijn voortgang tot nu toe. Dat krijg je nou met 2 locaties… zucht. Heb wel besloten dat ik volgende week donderdag naar het Fort ga, en dan van vrijdag een zelfstudiedag maak. Lijkt mij wel logisch?

Donderdag was gewoon een rustig dagje. Vanalles gedaan en toch niet veel. Beetje werk in het depot (lees: paar spullen verplaatsen), paar kaartjes invoeren, foto’s kijken en bij Purcy muziek luisteren. ’s Avonds moesten we naar een verjaardag van iemand van de familie van mijn moeders oma (verre familie van mij dus). Tante Janice, tante Patricia en de 2 kinderen van tante Janice waren er ook. Die kinderen zijn groot geworden! Voor de rest kende ik helemaal niemand. Op mijn familie na. Oom Amedeo was er, Xavier, tante Tirzah, oom Marcel. Niet dat ik lang gebleven ben. Ik heb gegeten en even met Xavier gepraat. Mischira en Xavier hadden daarna nog een supriseparty van iemand. Natascha en Danitsja gingen ook mee. Maar dan zou ik als enige achterblijven. Dus ik ben ook meegegaan. Ook al kende ik niemand, en ben ik feitelijk niet van die stoel afgekomen. Maar goed. Was wel mooi, want dat meisje was echt verrast. Rond kwart over 11 had ik het wel gehad. Xavier zou tot laat blijven en Mischira en die anderen zouden ook nog niet opgehaald worden. Dan ga ik lopen dacht ik (die verjaardag was vlakbij het museum). Aangezien Xavier bekend is in die buurt, ging ik vragen hoe ik moest lopen. Was de verkeerde persoon om aan te vragen. Hij stond erop om een taxi voor me te bellen. Voor dat kleine stukje (het is 1 straat ofzo, maximaal 2). Maar kreeg hem niet op andere gedachten, hij zegt dat het hier gevaarlijk is. Ik zal hem dan moeten geloven. Hij wilde niet dat me wat overkwam, ook al is het zo’n klein stukje. Wel lief van hem, maar ik voelde me net een klein kind. En dat terwijl ik ouder ben. Heb wel met hem afgesproken dat ik maandag of dinsdag bij zijn moeder (daar zit hij ook) langsga. Of beide avonden, ligt eraan hoe erg ik me verveel. Heb ik gelijk zijn moeder en Cesar, zijn broertje, gezien.

Vrijdag op de stage niet zoveel gedaan. Laddy en Hannah kwamen ’s middags. Dus ik kon EINDELIJK een voortgangsgesprek hebben en een aantal dingen bespreken. Rond een uur of 4 naar tante Rashida en ’s avonds gewoon rustig aan gedaan. Wat betreft zaterdag, heb helemaal niets uitgevoerd. Heb de hele dag op de bank gehangen en op bed gelegen. Zondag idem dito. Lekker achter msn gezeten en gerelaxed. Is af en toe toch ook nodig? But don’t worry, morgen gaan we weer hard aan de slag!