Godchasers
Door: Erienne Lourens
Blijf op de hoogte en volg Erienne
05 Mei 2009 | Suriname, Paramaribo
Heb ik gezorgd dat ik niet gestoord kan worden door kinderen op de vroege ochtend, is het mijn lichaam die het om 8uur wel mooi geweest vind en mijn interne wekker aanzet! Wat heb ik daar nou aan? Van je lichaam moet je het hebben… Om half 10 werd ik gehaald en toen zijn we naar Stefan thuis gegaan. Eigenlijk was het doel de kerk, maar ze waren daar nog niet klaar dus toen ze eenmaal klaar waren had het geen zin meer. Dus toen ben ik met Stefan nog maar een paar boodschappen gaan doen. Zijn zus was druk bezig in te pakken voor haar 2,5 week op Curacao. Als je ziet wat ze allemaal meesjouwt. Ik heb dezelfde hoeveelheid kleren geloof ik maar dan voor 4maanden. Nou ja. In de middag kwamen Stefan zijn ouders ook nog met eten. Moksi alesie en tjiem tjiem kip. Het is lastig uit te leggen wat tjiem tjiem is, dus ik zal jullie dat besparen. Ik weet alleen nog niet welke ik nou lekkerder vind, deze of die van me moeder. Ze zijn allebei lekker.
Heb ook nog gezellig zitten praten met zijn vader. Niet heel lang, want vandaag is er weer een dienst van Godchasers. Is zeg maar een groep jongeren die door middel van preken, zang, dans enzo het Woord willen verspreiden. Het is speciaal gericht op jongeren, maar toch spot ik bij jongerenbijeenkomsten altijd ouderen. I wonder why… Misschien omdat wij gewoon toffere dingen doen ofzo. Anyway, ik moest me thuis even snel klaarmaken om vervolgens naar de Tshoeng Tjien Kerk te gaan aan de Dr. Sophie Redmonstraat. We waren wel ietsie te laat, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een ontzettend leuke avond met veel liedjes.
Maandag was het alweer 4 mei. Tante Tirzah komt morgen alweer terug! Die 2 weken zijn toch langzaam gegaan! Ik denk dat het huis al wel helemaal ready is dat ze weer terug komt. Vandaag was de crematie van de tante van Stefan. Eerst was er een dienst in de RK kerk aan de Mahonylaan. Vind die RK mensen maar niks aan, sorry hoor. No offence enzo, maar het is gewoon boring. De EBG is tenminste veel vrolijker, of het is alleen de gemeente van Stefan. Maar het was een mooie dienst. Vervolgens ging een deel van het gezelschap naar het crematorium bij de Hodi Mihi Cras Tibi begraafplaats. Voor de mensen die geen latijn spreken, dat betekend iets van ‘vandaag ik jij morgen’ ofzo. In ieder geval een beetje gekke naam. Dus daar hebben we definitief afscheid moeten nemen. Ik heb die tante maar 1x gezien, maar het blijft toch erg. Zeker ook omdat mijn eigen oma vandaag 84 zou zijn geworden als ze niet overleden was. Dit soort dingen blijven moeilijk. Maar gelukkig dat tijd de meeste wonden heelt en dat het met hulp van anderen toch dragelijker wordt. Ik zeg niet dat het voor mij niet dragelijk is ofzo, maar ik spreek nu even in het algemeen. Alles komt goed, uiteindelijk. Alles doet pijn, maar pijn slijt en dan kunnen we weer door met ons leven!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley