Dag 9 - Banda Abou

Vandaag was het zover!

Ok allereerst was Ito vandaag jarig! Vanaf deze plaats (en vanmorgen ook in het echt): masha pabien!!!

Echt van zijn verjaardag genieten heeft hij niet kunnen doen. Hij was de hele dag met mij op stap! We waren vroeg opgestaan vanmorgen en na Tamar op school te hebben gezet tegen 8uur vertrokken richting Banda Abou. Daar waren we tussen half 9 en kwart voor 9. We hebben een kaartje gekocht bij het St. Christoffel Natuur Park en zijn toen naar de parkeerplaats aan de voet van de berg gereden. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, dat zou ik wel even doen. Nou, ik heb het geweten. Het eerste stukje ging nog wel. En toen was ik continue moe. Ik wilde weer afhaken net als 6 jaar geleden. Maar het overkomt me niet dat iedereen het kan en ik niet. Ito had ook moeite deze keer dus ik voelde me tenminste niet alleen. Weet nu wel dat ik ECHT een conditie van lik me vest heb zeg. Maar, ik kan nu wel zeggen dat ik de top heb gehaald! Een berg van 372 meter! Ok voor sommige mensen kan het als niks klinken, maar voor mij is het echt fantastisch. Het uitzicht vanaf de top is echt prachtig! Ik zal foto’s op mijn hyves zetten. Ik heb ook geen idee hoe ik beneden ben gekomen. Mijn benen deden echt pijn, volgens mij waren ze aan het verzuren. Weet niet hoe ik gelopen heb want ik voelde mijn benen duidelijk en kon niet echt normaal lopen. Tot een moment dat ik mijn benen helemaal niet meer voelde en het lopen prima ging. Maar goed, ik ben beneden gekomen. Maar mijn gunst wat hield ik op dat moment van de auto met airco!

Vanaf het St. Christoffelpark zijn we gereden naar Parke Nashonal Shete Boka. Dit zijn een soort rotsformaties aan de westkant van het eiland. De entree voor het park was 3 gulden per persoon. Nou kippeneitje toch? We zijn begonnen bij Boka Tabla, eigenlijk wel de bekendste. Hier hebben we de grot gezien en daarna ook nog de formatie aan de zeekant. Boka Kalki was de volgende. We waren te moe om dichtbij te gaan dus daar heb ik vanaf een afstandje een foto gemaakt. Boka Pistol was een ander verhaal. Deze was echt prachtig. Het water kwam samen in een soort open gat waar het water, doordat het tegen de rotsen werd geslagen, omhoog kwam. En het kwam ver omhoog! Ook hier heb ik foto’s van. De laatste was Boka Wandomi. Hier was ook een Natural Bridge. Net als op Aruba, maar alleen die van Aruba is inmiddels ingestort. Was wel de moeite waard om het van dichtbij te bekijken.

Vanaf Shete Boka zijn we naar Watamula gereden. Hier was een gat in de rotsen waardoor je het water ook tegen de rotsen zag slaan. Prachtig. Ik kan de hele dag wel naar zulke dingen kijken.

We zijn toen naar Landhuis Knip gegaan. In dit landhuis is namelijk een museum gevestigd, Museo Tula. We mochten gratis naar binnen omdat het vandaag de Internationale ICOM Museumdag was. Komt altijd wel goed uit, wat dat betreft ben ik nog steeds een Nederlander. Eerlijk gezegd, het museum viel me tegen. Het zou moeten gaan over het leven en de dood van de slavenleider Tula. Deze leidde een opstand op Curacao tegen de plantage eigenaren. Alhoewel het museum dus over deze goede meneer zou moeten gaan, heb ik hier helemaal niks van gezien. Nee wacht dat is niet helemaal waar. Er waren een paar foto’s van de Tula herdenking van vorig jaar. Dat was eigenlijk het enige. Wat ze lieten zien was op zich wel ok. Maar als museoloog kijk je natuurlijk verder dan dat. Zo zijn mij wel een paar dingen opgevallen. Ze hadden inventarisnummers, dat is op zich goed. Maar waarom ze het nou met iets wat meer op tipp-ex lijkt erop moeten zetten? En ook niet nadenken waar ze deze nummers dan het beste kunnen zetten maar gewoon op de bovenkant van het object. Echt een ideale plek al zeg ik het zelf. Dus heb ze dat wel als tip meegegeven. Wie weet doen ze er wat mee.

Na Landhuis Knip zijn we gewoon een beetje gaan rijden. Onder andere langs de stranden van Groot Knip, Klein Knip, Santa Cruz en Daaibooi. Onderweg zijn we ook nog gestopt om een sateetje te kopen. Die sate van hier is echt heerlijk. Echt grote stukken vlees voor weinig geld. I like that! Na de stranden en vele landhuizen kwamen we op het laatst bij Landhuis Jan Kok. Hier tegenover hadden we ook een mooi zicht (helaas geen uitzicht) op de zoutpannen. In die zoutpannen waren ook flamingo’s te zien. Het was een supermooi gezicht, vooral hoe de zon zo laag stond en over de zoutpannen scheen.

Tegen het eind van de middag waren we thuis. Supervermoeid. Nu nog steeds eigenlijk voelen mijn bovenbenen raar aan. Ito en ik hebben ons getrakteerd op de hoofdprijs: een ijsje bij Baskin31Robbins! Het kleinste ijsje hoor, dus niet alles wat er vandaag af is, is er weer bij.

Maar goed, nu ga ik slapen want het is hoog tijd. Morgen weer allerlei dingen op het programma. Maar dat is een torie voor morgen!

Ayo!