Moengo!

Van het weekend was het dan weer zover! Buiten de stad! Lekker even een weekendje weg. Alleen jammer dat je ervoor moet betalen. Maar er zijn hier in Suriname zoveel mogelijkheden voor even een weekendje buiten je eigen huis.

Dit weekend ging de reis naar Moengo, in het westen van Suriname. Voor de echt geïnteresseerden, het is ongeveer 100kilometer ten westen van Paramaribo, richting Frans Guyana. Ik moest vrijdagavond nog oppassen dus dat was nog wel vermoeiend. Vooral omdat ze pas half 5 thuis was, en ik dus 5uur thuis was. Maar goed, ik heb in de auto nog wat kunnen slapen. Wat wel een hele prestatie was, gezien de staat van de Oost-westverbinding. Hier noemen ze die straten wel slim, je weet direct waar je naartoe gaat. De Oost-westverbinding verbind het oosten (Nickerie) met het westen (Albina). Ze zijn bezig om de weg te maken, maar het is nu één en al gatenkaas daar op die weg. En dan lappen ze het met een stukje asfalt, maar ja, dan is er hoogteverschil. Er rijden zware trucks met hout op de weg waardoor het ook verzakt. Enfin, jullie begrijpen me wel.

Na ongeveer 2uurtjes rijden kwamen we aan te Moengo, in het district Marowijne, de thuisbasis van Ronnie Brunswijk. We zijn direct doorgereden naar het Suralco Stafdorp, waar we de nacht zouden doorbrengen. We hadden een heel huis voor onszelf! Twaalf bedden voor drie mensen! Een grote woonkamer, keuken en nog beter: warm water! Sinds maart moet ik elke dag al douchen met koud water, dus dit was echt een verademing. Ik hoef er niet bij te vermelden dat ik lang genoeg eronder heb gestaan om ervan te genieten.

Allereerst heb ik nog even geslapen, want ik kon echt niet meer. Ik heb heerlijk geslapen op dat heerlijk grote bed. Daarna hebben we gegeten. Robin had kip met witte bonen in tomatensaus gemaakt. Robin had zich al die tijd geamuseerd met de televisie met schotel. Na het eten zijn we nog even door Moengo gaan rijden. Het ziet er zo verpauperd uit, wel jammer. Want je kan zien dat het ooit mooi was.

In de avond hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. We hebben monopoly gespeeld, maar het duurde dusdanig lang dat we het op een gegeven moment maar gelaten hebben omdat we moe waren. Ik hoef niet te vertellen dat ik heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk heb geslapen! Zo heerlijk dat ik de volgende ochtend eigenlijk niet kon opstaan.

Toen ik eenmaal wel uit me bed was gevallen hebben we genoten van een heerlijk ontbijt met ei en knakworst. Lang niet gehad. Na het ontbijt gingen we op weg naar een Auckaans dorpje in de buurt. Na nog geen kwartiertje rijden vanaf de Oost-westverbinding kwamen we aan te Pelgrimkondre, aan de Cotticarivier. Het is een klein dorpje maar wel rustiek. De kerkdienst stond op het punt te beginnen dus het hele dorp en mensen van de omliggende dorpen hadden zich verzameld. Ze hadden ons alleen geadviseerd om niet te gaan zwemmen in de rivier. De Cotticarivier is dan wel niet breed waardoor het de indruk wekt dat het ongevaarlijk is. Maar het is één van de diepste rivieren van Suriname met ook nog een sterke stroming.

Na Pelgrimkondre zijn we naar een naburig dorpje gegaan omdat ze daar nog iemand kende, Krabolo. Daar kregen we ook nog sinaasappel en watermeloen. Dat wel van Surinamers, ze zijn zo vrijgevig. Ze hebben meestal niet veel maar zijn altijd bereid te delen.

Na terugkomst te Moengo zouden we eigenlijk gaan zwemmen. Het Suralco Stafdorp heeft namelijk een eigen zwembad, tennisbaan en basketbalcourt. Maar we waren het er allemaal over eens dat het zwembad er nou niet echt uitnodigend uit zag. Dus dat hebben we uiteindelijk maar links laten liggen. Dan maar weer slapen! Want niet al te lange tijd daarna moesten we die reis naar Paramaribo weer maken.

Na het dutje hebben we brood met nuggets gegeten en zijn toen weer richting Paramaribo gegaan waar we in iets meer dan 2uur aankwamen.

Al met al was het een ontzettend leuk weekend. Heb genoten, en heb weer een plaats gezien die ik nog niet had gezien. Niet dat er nou superveel te zien is, maar it’s the thought that counts!