Da Latin Funk, vertraging en high society

Goed, ik begin bij Starzzz zoals ik beloofd had. Ondanks dat we om 12uur gingen, was het nog ontzettend rustig binnen. Zeg maar een half uur later begon het wel een stuk drukker te worden. Heb in Suriname te kampen met het feit dat ik de meeste muziek niet ken. Maar gelukkig voor mij was er ook een zaal waar ze muziek draaiden die in Nederland ook hip was of is. Kwam Gianni ook nog tegen. Had het gevoel alsof hij voor zijn doen nogal vroeg was, maar dat kan ook aan mij liggen. Maar heb me serieus wel vermaakt. Lekker gedanst. Geen moer geven om wat anderen denken als ze stonden te kijken. Zolang ik maar een goede tijd heb gehad. Vind het alleen wel jammer dat ze zoveel rook uit die rookmachines blazen. Het slaat namelijk ontzettend op mijn ogen met als gevolg dat ze gaan tranen als de neten. Maar goed, de vijfde Da Latin Funk van het jaar was wel faya. Enige wat ik niet begrijp is waar dat Latin nou vandaan kwam. Maar misschien dat ik daar ooit nog achter kom. Was tegen half 5 thuis. Werd om 9uur alweer wakker, maar dat vond ik toch niet een goed plan. Heb uiteindelijk tot half 12 geslapen. Weliswaar maar 6,5 uur maar ik kon gewoon niet meer slapen. Wel heerlijk zonder dat hinderende geluid van auto's, vliegtuigen en helikopters. De rest van de zondag heb ik heerlijk gerelaxed.

Maandag was het eindelijk zover! De containers zouden geladen worden. Ze waren op tijd, dus het begon goed. Dachten wij. Voor onze pech begon het dus te regenen. Maar ja, wij laten ons niet uit het veld slaan. Meneer de vorkheftruckchauffeur was er als eerste. Hij begon heel vriendelijk tegen me te praten. En jullie kennen mij, dan ga ik gezellig terug babbelen. Tot hij vroeg of hij me een keer mee uit mocht nemen. No mang!! Die vent had al grijs haar, wat denkt hij wel niet! Heb gezegd dat ik niet zo'n uitgaanstype ben. Ben ik ook niet, maar begin het een beetje te leren. Toen vroeg hij of hij anders hier bij mij mocht komen praten 's avonds. Ehm, nee? Toen mijn tweede troef gespeeld, dat ik 's avonds liever alleen ben. Sjonge jonge wat een vervelende vent. Dinesh was er ok weer. Die vind ik nou wel weer ontzettend aardig. Ondanks dat ik eigenlijk nooit met hem gepraat heb, vroeg hij wel hoe het ging enzo. Maar goed, back to business. Die regen hield ons niet tegen. Dus we hebben plastic over de kisten gelegd om ze zo min mogelijk nat te laten worden. Een 'leuke' anekdote. Toen de spullen van Curacao naar Suriname verscheept moest worden regende het ook zo hard. Met andere woorden, beide landen vinden dat deze spullen het land niet uit mochten maar daar moesten blijven. Toen was de container eindelijk geladen, was de verzegeling er niet. Bedoel hallo!? Die neem je toch mee als je een container gaat laden? Nou ja, die is dus gehaald, dus dat probleem was opgelost. Toen het ergste, de vrachtwagen kwam vast te zitten in de modder! Dus er moest een tweede vrachtwagen komen die met een elastiek aan de andere wagen werd vastgemaakt. Maar ja, elastiek met zo'n gewicht, dat knapt gewoon. Dus toen hebben ze een ketting gehaald, en na 2uur hebben ze die wagen eindelijk los gekregen. Eentje zei het heel mooi 'we hebben een beetje vertraging'. Een beetje? Die spullen hadden eigenlijk op 10 september al verschept moeten worden. Maar de douane zat te zeuren en nu werkten de weergoden niet mee. Dus hopelijk als alles droog blijft gaan ze waarschijnlijk woensdag de tweede container laden. Let's cross our fingers and hope so. 's Avonds bij Purcy gezeten. Arme Donny, die had zich in zijn vinger gesneden. Raimen was bezig met sjablonen snijden toen we naar de winkel moesten. En die oen had dat mes dus op de grond laten liggen. Purcy heeft toen nog pannenkoeken gebakken. Waren best wel lekker. Een wervelende maandag dus.

Dinsdag weer naar het Fort geweest. Eerst samen met Purcy Hilde spullen helpen uitladen. In december is er namelijk een tentoonstelling over Hindostaande immigranten. En die spullen worden tijdelijk bij ons gestald. Daarna heb ik een taxi naar het Fort genomen. Heb daar gezellig met meneer Panday zitten praten en toen kwam er nog een andere jongen bij staan. Hij hoorde bij een groep die een rondleiding zouden krijgen. Na de rondleiding sprak de gids me ook even aan. Hij vroeg me of ik Surinaamse was (hij kon het zien?). Dus toen ik zei dat mijn opa Surinamer is, vroeg hij mijn familie naam. Ik zei hem, Robles de Medina, en toen begon hij gelijk over iemand die op Uitvlugt woont en met wie hij weet ik veel wat gedaan had (waarschijnlijk een rondleiding). Ik dacht hij tante Rashida bedoelde, maar toen hij over drie kinderen begon wist ik dat hij tante Tirzah bedoelde. Heb zijn kaartje gehad, en hij zei dat ik hem eens moest bellen. Ben alleen vergeten wat ik dan moest vragen. Whatever. Volgens hem hoor ik tot de high society van Suriname door mijn familie. Nou, best hoor! Ik kan mij best verheven boven de rest gedragen (kan, maar wil ik niet). Het is wel zo dat mijn familie best bekend is hier dankzij oom Stuart. Maar high society? Wat hij wil. Nu nog zondag voor mijn publieksonderzoek en dan is het mooi geweest. Heb er nu pas 7. Zouden er 9 zijn geweest als er niet twee mensen waren die het maar half ingevuld hebben. Vul dan in 'heb geen mening' ofzo, echt hinderlijk.

Woensdag was het dan zover! Het laatste gedeelte van de tentoonstelling werd opgehaald. Het zonnetje straalde als nooit tevoren. Suriname heeft eindelijk vrede het het feit dat deze spullen weggaan? We hebben wel een uur gewacht op de douaneman met de hond. Bedoel, kom gewoon op tijd? We hebben allemaal nog meer dingen te doen. Ik stond eerst geleund tegen een kist, maar heb toen maar een stoel gepakt. Vond Dinesh een erg goed idee van mij. Toen kwam eindelijk die hond die de container en kisten checkte. Uiteraard was alles clean. Toen kon het inladen beginnen. Was best snel gebeurd. Wil best in zo'n vorkheftruck rijden! In Suriname mag dat met je gewone rijbewijs. Lijkt me best cool zo'n ding besturen. Misschien ooit nog? Maar nu zijn alle spullen dus weg. Het is voorbij. Het einde van de slavernij opnieuw beleefd. Ik vind het alleen jammer dat mijn uitzicht nu weg is. Maar ja, ik heb de foto's nog. 's Avonds maar lekker gerelaxed. Is af en toe toch ook nodig?

Donderdag terug naar de gang van zaken. Nou ja, ook niet echt eigenlijk. Ben bezig geweest met de Spoelstra collectie. Ik vraag mij nu ten zeerste af waarom ze niet gewoon een lijst hebben gemaakt bij het nummeren. Had nu zoveel werk gescheeld. Of ligt dat aan mij? Daarna ben ik bezig geweest met mijn theorie gedeelte. Heb al wel wat op papier staan. Geen idee hoeveel, maar het hoeft ook niet veel te zijn. Alleen wat er gedaan moet worden. Als dat niet veel is, is het goed toch? Mijn presentatie voor 22 november is ook zo goed als af