Mama's eerste weekend in Suriname!

Zaterdag was ik al vroeg bij tante Rashida. Heb eerst gezellig met haar zitten kletsen, en toen nog even gewerkt aan mijn activiteitenplan. Goed he, zelfs in mijn weekend ben ik bezig. Jullie kunnen trots op me zijn. Had eigenlijk nog naar de winkel willen gaan. Maar ik was vergeten dat het Ied Ul Fitre was, dus dat de winkels dicht waren. Voordat jullie denken 'wat is dat??', jullie kennen het, het is namelijk het Suikerfeest. In Nederland praten ze nog steeds of het een nationale feestdag moet worden, dat is het hier dus al. Nederland multicultureel? Kom dan maar eens naar Suriname! Hier gaat het nog gewoon goed ook. Kunnen we van Nederland niet altijd zeggen. Om half 4 ben ik gaan douchen. Toen kwam oom Amedeo ook nog even langs om te kletsen. En toen om half 5 richting Zanderij. Mama is er weer voor de derde keer sinds 1972. Ze hadden anderhalf uur vertraging, maar een uur ingehaald. Perfect dus. Ik vond dat ze nog aardig snel buiten stond. Eenmaal buiten kwam ze Ramon, de oudste broer van oom Roke tegen! Tante Rashida kwam ook allerlei mensen tegen. Wat is de wereld toch klein. Die Ramon woont ook nog naast oom Amedeo. Op de weg terug van Zanderij naar de stad (Paramaribo is gewoon 'de stad', verdere steden zijn er eigenlijk niet) was het DRUK! Het hele Pad van Wanica niet lekker kunnen doorrijden. Pad van Wanica heet nu de Indira Gandhiweg (a.k.a. Dodenweg nummer 1). De politici hier hernoemen straten zonder dat de bevolking het overneemt. Lekker dus. Eenmaal terug in de stad tegen bij tante Rashida gestopt, eten gehaald en toen mama gedropt in de Benjaminstraat. Ben ook nog even gebleven en tegen 10uur naar huis gegaan.

Zondag wilde ik mama laten uitslapen. Kan ik het helpen dat ze om kwart over 6 wakker is? Nederlands systeem nog in haar bloed. We hebben een beetje lopen schuiven in het schema. Om 11uur had ik een taxi gebeld om naar het Fort te gaan. Had net gebeld, komt Anton (de chauffeur die Raimen altijd neemt) langsrijden. Die vroeg me of ik een taxi nodig had. Dus ben maar met hem meegegaan. Gemeen van mij, i know. Op het Fort een rondleiding gevolgd. Me zitten ergeren aan de rondleidster. Zeker mijn Reinwardt-ik-heb-rondleiden-gehad-bloed. Want het was een groep die in een halve cirkel stond, waarom sta je dan met je rug naar de halve groep toe? Dat is het eerste wat je leert! Ook vertelde ze onwaarheden (Lord Willoughby was geen Fransman maar Engelsman, waarom is hij anders Lord?) en wees ze verkeerde dingen aan op de maquette. Ook begon ze een aantal keren haar verhaal zonder dat de groep compleet was. Tot slot kon ze de groep niet bij elkaar houden. Iedereen liep maar overal. Het zal wel aan mij liggen. Daarna naar het Onafhankelijkheidsplein. Op de foto met Johan Pengel, het beeld van oom Stuart. Daar oom Marcel gebeld om bij hem thuis een paar uurtjes te zitten. Weer een goeie daad verricht. Langs de St. Agnesschool en de Mgr. Wulfinghschool, de scholen van mijn moeder. Daarna naar het Academisch Ziekenhuis om oom Harold op te zoeken. Wat een volle zondag!