Fort, Fort, Fort en nog eens Fort

Het is weekend! Nou ja, het idee is er dan. Ben zo tegen half 10 opgestaan, en toen naar het internetcafé. Nee ik ben niet verslaafd, ben juist deels afgekicked (dat is zo weer terug als ik Holland ben hoor, niet dat het blijvend is). Maar ik moest die foto’s die ik van die graven had gemaakt (zie de vorige post) naar mama sturen. Dus daarna weer terug, aan het werk. Ja aan het werk ja! Ja in het weekend ja! Ik moet wel. Ik moest voordat de objecten dinsdag verhuisd kunnen worden de objecten schoonmaken en voorzien van een sticker. Dus ik ben met onze eigen objecten begonnen, want die zijn toch het belangrijkste. Heb bijna alles afgekregen, want ze moesten ook nog ingepakt worden. Nu is het alleen een laagje kranten eromheen, maar goed. It’s the thought that counts. Dus dat heb ik vandaag gedaan. Maar wel mooi 6uur mee bezig geweest! Achja, dan is dat alvast 1 dag van die week die ik moest inhalen. ’s Avonds uit huis gegaan met Raimen. Het hele verkeer was ontregeld door de Srefidensi Marathon (ter ere van de Onafhankelijkheid). We gingen bij een chinees eten. Jeetje, heb me nog nooit doodgeschaamd zeg. Iedereen eet toch gewoon met minstens een vork en lepel als je niet thuis eet? Mja, hij gewoon met een lepel, dat ik gevraagd heb of hij niet een vork nodig had. Of aangezien hij toch maar één hand nodig had, die andere onder de tafel laten. Dat is toch gewoon geen opvoeding? Heb hem ook maar gevraagd of hij die hand dan in ieder geval op tafel kon leggen. Bedoel, hij had rijst, daar kun je 2 handen bij gebruiken. In had tjauw min (bami), dus daar kun je alleen je vork gebruiken. Maar het gaat om het idee. Hij had dus feitelijk geen idee hoe het hoort (dat concludeer ik althans). Daarna moest ik nog een ijsje, dus dat heb ik gehaald bij Alegria. Daarna nog gewoon tori zitten praten. Ook heb ik al lopend nog een paar winkels gezien met leuke spullen, dus ik moet nog eens weer gaan winkelen geloof ik.

Zondag heb ik UITGESLAPEN!! En hoe! Kwart voor 11!! Maar voelde me wel mooi uitgerust. Ben toen maar weer aan het werk gegaan. Heb die 4 objecten die ik nog moest schoongemaakt en ingepakt. Toen alle spullen naar beneden gedragen, naar de ‘verzamelplaats’. Vervolgens alle objecten die niet schoongemaakt hoeven te worden een stickertje gegeven. Daarna de tweede lichting van veel objecten. En vuile objecten. Het behoeft geen uitleg dat ik dat dus niet afgekregen heb. heb 1 volle doos gedaan en een paar losse spullen en toen had ik echt geen zin meer. Dus dat is nog lang niet af, maar goed. Ik wil toch wel een beetje weekend hebben. Niet dat ik morgen tijd heb, maar dan moet het maar als de objecten op het Fort zijn. Dan zijn we ook met meer, dus dan mogen die ook gezellig meehelpen. De rest van de avond was gewoon relaxed. Lekker weinig gedaan, uitrusten haha!

Maandag was weer een Fort-dag. Na lange tijd. Ik was om kwart over 9 op het Fort. Voor de mensen die denken ‘goh wat laat’, heeft ook weinig zin als de directeur de enige is die de sleutel heeft en die er pas om 9uur is. Hij heeft me de sleutels van de vitrines gegeven, dus ik heb leuk alle nummertjes staan opschrijven. Uiteraard voorzichtig, maar was redelijk snel klaar. Dus toen nog even met Arjen zitten kletsen (nog bedankt voor de lemoncake!). Toen de sleutels weer aan Laddy teruggegeven en naar Zorg en Hoop gegaan. Daar op de computer nog even gezeten, wat dingen uitzoeken. Om vervolgens op de laptop bezig te gaan met invoeren. Wel fijn, want heb dus al wel een groot aantal gaten kunnen opvullen in de registratie. Alleen zijn er toch aardig wat dingen die ‘missen’. Maar wellicht komen die uiteindelijk nog wel tevoorschijn. ’s Avonds was uitrusten voor dinsdag. Dat word een zware dag!

Dinsdag was mijn eerste werkdag voor Hilde. Om 9uur zouden we verzamelen op Zorg en Hoop, en dan de spullen naar het Fort brengen. Anouschka van het ministerie van Onderwijs was vroeg, dus heb haar maar opgevangen (was eerst aan het eten, en dan wil ik niet gestoord worden, dus daarna uiteraard). Toen kwam Hilde. En om kwart over 9 zeg maar Dihal, van het Fort. Dus wij inladen en in een mooie stoet naar Fort Zeelandia. Daar alles uitgeladen en die stomme trap op gesjouwd. Een liftje ofzo was handig geweest. Nou ja, ik moet eerlijk zeggen dat wij vrouwen weinig gesjouwd hebben. Maar de trommels wilde ik toch zelf doen omdat het niet ingepakt was. Je kan zien dat de suppoosten totaal geen ervaring hebben met museale spullen. Had alle spullen, op de trommels na, in dozen ingepakt. En één van die suppoosten tilt een doos op, en doet er nog eentje op. Toen hij bijna bovenaan die trap was, gleed de bovenste doos er bijna af. Bedoel, ik zou redeneren ‘liever loop ik twee keer dan dat ik het risico loop museale spullen te breken’. Maar goed, zo zal ik wel weer denken. Daarna ben ik met Dihal teruggegaan naar Zorg en Hoop om nog een paar dozen te halen. De rest komt volgende week wel. Toen even snel een globale bespreking met Hilde en in de ruimte zelf ook even gepraat over de ideetjes. Toen was de dag alweer voorbij (nou ja, hoe ‘voorbij’ is de dag om 2uur?) en gingen we alweer naar huis. Anouschka zei trouwens ook al dat ik meer Surinamer was dan zij (Mies zei hetzelfde) omdat ik met de bus ga. Hoezo ben ik dan meer Surinamer? In Nederland doe je niet anders dan met de bus gaan toch? Nou ja, whatever. Er was een cruiseschip gekomen dus er kwamen ook bezoekers naar het Fort, vandaar dat we langer open bleven. De grote Cynthia McLeod gaf de rondleiding aan de mensen. Al ergerde ik me er wel aan dat een vrouw die historische boeken schrijft (met toch een beetje fictie), zoveel nonsens kan vertellen. Bedoel, de Nederlanders kwamen helemaal niet met 3 schepen om Suriname te veroveren op de Engelsen. Abraham Crijnssen kwam toch echt met 7 schepen (of 5, maar in ieder geval GEEN 3!!). Of dat ze de Decembermoorden afdoet als ‘there were a few murders here in 1982’, het was toch echt iets belangrijker dan dat. Nou ja, we zullen maar denken dat die mensen toch geen flauw idee hebben over datgene waar Cynthia over sprak. Omdat ik vroeg terug was ben ik maar weer op de computer gegaan thuis. ’s Avonds naar het internetcafe, moet ook gebeuren toch??

Woensdagochtend werd ik opgehaald door Hilde voor onze tweede werkdag. Anouschka was er niet, dus we waren met zijn tweetjes. We hebben de spullen die uit India gekomen zijn uitgezocht en bestickerd. Echt, hoe kun je in godsnaam plakband en nietjes gebruiken om een papieren nummer vast te maken aan textiel, kranten en tijdschriften??? Een aantal nietjes bij het textiel waren al gaan roesten, zo zonde. Nou ja, we hebben daarna andere spullen uitgezocht en al een beetje op zijn plaats gezet waar het ongeveer zou moeten komen. Toen moest Hilde naar de kapper, dus was ik ook klaar met werken. Ben toen nog even gaan zitten in het cafe, en toen raakte ik aan de praat met een mevrouw. Arjen had haar geadviseerd ook eens naar de ReadyTex Art Gallery te gaan. En aangezien ik ook die kant op ging, en toevallig ook naar ReadyTex ben ik met haar meegelopen. Heb bij ReadyTex een nieuw polsbandje gekocht! Met SURINAME en de vlag erop, mijn tweede ‘land-bandje’ want die van Spanje heb ik al. En ik heb nog een tshirt gekocht, dat gaan jullie wel zien als ik terug ben. Lekker reclame maken. Toen met de bus naar huis en nog even aan het werk op Zorg en Hoop. Voor de rest heb ik niet zo heel veel de rest van de dag gedaan.

Donderdag mochten Anouschka en ik alleen aan het werk. Ik zou sowieso later komen omdat ik nog een lijst met spullen van het SSM moest printen. Dit werd helaas nog later omdat de bus gewoonweg niet harder reed dan 20 kilometer per uur. Waarom? Geen idee. En toen ik eindelijk in het Fort aankwam begon het keihard te regenen, zodat ook al zou ik een sprintje trekken, ik nog steeds zeiknat zou worden. Toen ik eenmaal wel naar binnen kon ben ik begonnen met schoonmaken en ging Anouschka de objecten benoemen voor vertaling. Daarna kwam ze mij ook helpen met schoonmaken. We waren bezig met een doos, en het rook nogal. Zij dacht dat het gewoon rattenpoep was (jullie herinneren je wellicht nog dat we op Zorg en Hoop een tijdje ratten hebben gehad, dat kwam dus door deze spullen). Dus wij gewoon verder, de stank trotserend. Tot we bij het laatste object kwamen. Er lag gewoon een dode rat in die doos!!! En om het nog erger te maken, zaten er ook nog kakkerlakken in!! En nog van die grote ook nog! We hebben dus die doos naar buiten gesmeten en zijn weer naar binnen gegaan. De hele ruimte rook naar die rat, vreselijk. We hebben toen nog een aantal andere dingen schoongemaakt en toen was het al 2uur. Dus toen zijn we maar weggegaan. Dinsdag nog een paar dingen, dat red ik wel in mijn eentje. Daarna kunnen we bezig met verplaatsen en hopelijk inrichten. Het is ook de bedoeling dat dinsdag een aantal vitrines naar het Fort komen vanuit Zorg en Hoop. Ben benieuwd. De wereld is trouwens klein. Anouschka is de achterbuurvrouw en vriendin van mijn nicht Valerie! Eenmaal thuis nog even gekletst met Purcy en vervolgens naar het internetcafé. ’s Avonds ben ik bezig geweest met mijn stageverslag. Ben officieel geüpgrade van toeristenklasse naar comfortklasse. Zit weer op dezelfde stoel als op de heenreis. Het dringt nu pas tot me door dat ik nog maar 3 weken stage heb, en nog maar 5,5 week in dit heerlijke land. Ik wil helemaal niet weg? Mag ik niet nog een jaartje blijven? Alsjeblieft??

Vrijdag eindelijk een dagje niet in het Fort. Niet dat ik dat werk niet leuk vind hoor, maar het is leuk om even wat anders te doen. Ben ’s morgens bezig geweest met de lijst van de tentoonstelling. Heb nogal wat gaten. Sommige hebben geen nummer en andere staan nog niet in Winisis. Dus die laatste moet ik later nog handmatig opzoeken in de boeken. Daarna heeft Sieglien mijn haar gevlochten. Dit maal met drie kralen onderaan elke vlecht (wit-rood-wit). Ziet er cool uit, al zeg ik het zelf. Daarna ben ik bezig geweest in het grote zolderdepot. Heb alle 7 stellingen geïnventariseerd. Dus moet de losse objecten nog doen, en dan in de rest van het depot kijken wat allemaal nog meer marron (afstammelingen van de weggelopen slaven) is, en dat dan daarbij zetten. Zo kan de volgende stagiaire snel en efficiënt werken. Althans, dat hopen we dan maar. En ik moet dan in de computer kijken of deze objecten al ingevoerd zijn, met alle informatie die bekend is. Zo hoeft de volgende stagiaire alleen maar de vaste standplaats in te voeren. Purcy is ook bezig geweest met mijn stelling, dus dat gaat volgende week ook ingericht worden. Wel nadat ik de dozen nagekeken heb en een aantal kasten verplaatst. Er werd ook gezegd dat mijn eigen kasten volgende week komen, en wel 3!! Sang! Wel 3 kasten, het is een mirakel! Dus als het meezit kan ik die ook gaan inrichten. Kijk, zo komen we nog ergens. Ik denk niet dat ik drie kasten nodig heb, dus dan heeft de volgende die in het textieldepot bezig gaat in ieder geval alvast een kast. ’s Avonds ben ik een beetje bezig geweest met mijn stageverslag. Het kan aan mij liggen, maar ik heb alles in redelijk weinig woorden uitgelegd. Dus of ik doe iets verkeerd, of ik ben gewoon geweldig. Geef maar geen antwoord welke van ze het is ok?

Zaterdag de eerste keer in drie weken dat ik weer eens bij tante Rashida langsga. Heb ’s morgens eerst met Raimen zitten kletsen en wat aan mijn verslag gewerkt. Dat eerste was omdat ik genoeg had van mijn verslag en toch niks beters te doen had. Zo tegen kwart over 1 naar tante Rashida. Ze sliep nog, maar heb gezellig met Mischira zitten kletsen. Toen kwamen Santino en Rus nog, ook gezellig. Tante is namelijk ziek, maar heeft er nog een kwaaltje bij. Iemand wilde haar heel aardig een knuffel van achteren geven, tot ze ‘knak’ hoorden. Dus één van de ribben. Dus van ons moest ze naar het ziekenhuis om een foto te laten maken (lief zijn wij hé? Het is gewoon bezorgdheid!). Dus wij naar het Academisch Ziekenhuis, wat een chaos daar zeg (zie post ‘Hospitaal Hulpeloosheid’). Voordat we aan de beurt waren was al bijna een uur voorbij. Toen de testen, weer 2uur. Mies en ik zijn toen maar eten gaan halen, maar overal was weer eens druk. Wij weer terug naar het AZ, moest tante eigenlijk blijven. Maar van haar eigen dokter hoefde het niet, dus wij met zijn alleen naar huis. Eenmaal thuis kwam oom Amedeo nog met Cesar en Chaim langs. Heb ik eindelijk Cesar nog gezien. Hij is echt flink groot geworden, maar nog steeds een leuk joch. Oom Amedeo heeft me toen thuisgezet, omdat hij de jongens toch bij tante Rogann zou zetten. Hoefde tante Rashida niet per se haar huis uit om mij thuis te brengen. Wat een dag!