The end

Vrijdag was dan de laatste dag van de cursus. Pff. Het was wel lastig. Niet zozeer dat het de laatste dag was, maar meer het besef dat het ook de laatste dag was dat je een groot aantal mensen zou zien. Maar eerst nog even de laatste dag doorkomen. Eerst hadden we in de ochtend nog 1 les en de rest van de dag was voor ons om een goed advies in elkaar te zetten voor de instelling van onze case study. En aangezien ik de betere was op de laptop heb ik de presentatie in elkaar gezet. Wel frustrerend om te zien dat er vervolgen dus ook nog betere presentaties voorbij kwamen. Maar goed, men moet het ergens leren. We hebben het al met al toch niet slecht gedaan vind ik. Al was het wel jammer dat we met niks nieuws gekomen zijn. Het gebouw is ook monumentaal, dus daardoor kan het museum er ook niet zoveel mee. Ok er waren ook nog 2 groepen voor het Archief maar daar heb ik niks mee gedaan dus ik kan er niks over zeggen. Maar goed, we hebben wel datgene in kaart gebracht wat er mis was, dus wat dat betreft zitten we wel goed.

Na de presentaties was er de certificaat uitreiking. We kregen een certificaat van deelname, een boek en een usbstick waarop alle presentaties et cetera staan. Wel ontzettend leuk. Maar op dat moment besef je maar al te goed dat je elkaar niet meer gaat zien en ieder weer zijn/haar eigen weg gaat. We kregen nog een leuk adscheidscadeautje van onze Braziliaanse collega’s. Echt ontzettend leuk. Ook kregen we van Willi (1 van de Brazilianen) een cd met Braziliaanse muziek. Superleuk, want ik wilde allang Braziliaanse muziek en nu krijg ik het gewoon. Echt harstikke leuk. Alleen vind ik het nu jammer dat ik niks had om weg te geven.

Vrijdagavond was ook het afscheidsfeestje. Dit zou gegeven worden in het Museum of Contemporary Art. We hadden na de certificaatuitreiking maar ongeveer 20minuten om ons klaar te maken!! Nou, das ook maar krapjes zeg! Maar uiteindelijk zagen we er allemaal uit om door een ringetje te halen. Dus wij met zijn allen op weg naar het museum. Daar aangekomen hebben we eerst het museum bekeken. Goh, al 2 van de 3 musea in Olinda op deze manier gratis bekeken! Het was een leuk feestje, met kleine hapjes, taart, en natuurlijk champagne. Die ik natuurlijk niet heb gedronken. Op weg terug naar het hotel kwamen we een staatbandje tegen en hebben we nog even staan dansen. Dit heb ik natuurlijk ook niet gedaan, maar wel gelachen om de rest.

Zaterdagochtend was het dan zover. De rest zou gaan vertrekken. Wat een domper. Je weet dat het moment gaat komen en toch op het moment zelf is het zwaar. Je bent gedurende die week zo hecht geworden, en zo opeens is de wereld weer een heel stuk groter. Nadat we de eerste groep hebben uitgezwaaid is er een groepje richting Boa Viagem vertrokken om wat kleur te krijgen. Robbin en ik zijn echter naar Olinda gegaan om nog wat souveniertjes te kopen. Toen we weer terug waren in het hotel hebben we heerlijk gezwommen. Echt een straf, zo een hotel! Vervolgens ging Carla alweer weg. En om 4uur volgende de volgende grote groep, onder andere Luiz. Het hotel loopt echt leeg zo. Is maar niks. Marc en Bart werden in de avond opgehaald voor hun vlucht naar Lissabon. En toen waren er nog maar 6 over…

Zondagochtend is eerst Victor vertrokken. Hopelijk voor hem is de terugreis niet zo turbulent als de heenreis en ik hoop echt dat ondanks dat hij 2dagen heeft gemist, hij toch genoten heeft. Daarna ben ik met Willi en Angeniet naar downtown Recife gegaan. We zouden namelijk het historische centrum gaan bekijken. Het was wel veel wandelen, maar wel erg leuk! We zijn gestart bij Casa de Cultura, een oud gevangenis die nu als soort shopping mall in gebruik is. De cellen zijn dan ook de winkeltjes. Erg leuk gedaan en een erg goed voorbeeld van herbestemming. Vanaf daar zijn we kriskras door Recife gelopen en de nodige kerken gezien. Brazilie is immers een katholiek land, maar de kerk hier deed me erg denken aan Suriname. De priester zong zelf uit volle borst mee, leek meer op een popster dan priester. Vervolgens doorgelopen naar Praça de Republica. Hier zijn verschillende gebouwen van het bestuur van Recife gevestigd. Erg mooi om te zien. Zeker voor zo’n gebouwenliefhebber als ik. En wel fijn, want Recife staat vol met wolkenkrabbers, echt lelijk. We hebben tot de synagoge gelopen en hebben vanaf daar een taxi terug genomen naar Recife. We moesten wel want Willi zou ook vertrekken naar het vliegveld. We hebben nog snel wat foto’s uitgewisseld, en toen was het al zover. Weer één weg.

In de avond heb ik gezellig met Angeniet nog na zitten kletsen over de cursus. Wat ik ervan vond en wat ik goed/slecht vond. Was erg leuk om het in een informele setting te doen.

Angeniet is maandagochtend vertrekken. Zij ging vanaf Recife naar Manaus om daar een 4daagse boottocht over de Amazonerivier te maken. En vanaf daar vliegt ze naar Rio de Janeiro voor nog een paar dagen vakantie. Wel tof dat ze dat gewoon maar even doet.

Maandag zelf was dus redelijk neutraal. Ik ben met Robbin na het ontbijt nog even naar Sé geweest. Zij moest nog een souveniertje kopen en ik wilde nog even langs the Museum of Sacred Art. Ik kan als museoloog namelijk niet weg gaan zonder alle musea te hebben gezien. En de entree was 1real, dus ook nog eens peanuts, want dat is 50eurocent. Dus dat zijn nog eens entreeprijzen!! Daarna zijn we weer terug naar het hotel gegaan om in te pakken. Ik heb daarna nog even 2uurtjes geslapen omdat ik weet dat ik in een vliegtuig heel slecht slaap. Toen ik opstond ben ik uitgebreid gaan douchen en heb toen mijn koffer naar beneden gebracht. En toen ik daar aan kwam, wat schetst mijn verbazing? De taxi!!! Om 4uur, terwijl we om half 7 eigenlijk pas opgehaald zouden worden! Uiteindelijk zijn we toch maar meegegaan omdat we nog even langs een supermarkt wilden, maar het was wel een domper. Vooral Gustavo (die van de receptie) vond het erg jammer. Dus we hebben nog wel even 2 foto’s met hem gemaakt. En hij heeft ons ook uitgezwaaid. Want wij hebben iedereen uitgezwaaid, maar niemand kon ons uitzwaaien. Dus vanaf daar zijn we eerst nog een andere groep gaan ophalen en afzetten in Recife en vervolgens naar een supermarkt gegaan. We waren tegen half 7 op het vliegveld. Daar zijn we gaan inchecken en wilden we nog even winkeltjes kijken. Gewoon om de tijd te doden. En Robbin had een reclame van Subway op de televisie gezien, maar we zagen het nergens. En net toen we overal geweest zouden zijn en ik wilde zeggen ‘goh, helaas, geen subway’ zag ik hem! Dus we hebben een heerlijk broodje genuttigd bij Subway. En het was heerlijk!

Het vliegtuig vertrok wel te laat uit Recife. Weer een tussenstop te Fortaleza om vervolgens weer door te vliegen naar Bélém. We kwamen daar om half 1 ongeveer aan, en zouden tot kwart voor 4 moeten wachten voor de volgende vlucht. Pfff, ook dat nog. Dus wij eerst onze koffer gepakt en weer gaan inchecken. Dat ging deze keer een stuk sneller dan de vorige keer. Moesten we opeens ook nog 1 of andere departure tax betalen! What the hell?? Waarom dat nou weer. Zelfs die Brazilianen klaagden, dus dan ligt het in ieder geval niet aan ons haha.

Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten viel het ons op dat eigenlijk het hele vliegtuig gevuld was met Brazilianen. Ik vraag me echt af wat die allemaal in Suriname komen doen. Zeker allemaal illegale goudzoekers en prostituees. We landden te vroeg op Zanderij, om kwart over 5 in plaats van half 6. Stonden die Brazilianen ook nog eens in de ingezetenenrij. Ja daag, dat kan dus echt niet. Dus wij zijn die hele rij Brazilianen voorbij gelopen en vooraan gaan staan. En niemand zei wat haha. Dus we waren zeer snel door de douane. Alleen de koffers duurden een klein beetje lang maar goed. Op zich was ik nog snel, want half 6 stond in buiten. En toen lekker snel naar huis en nog even slapen!

Maar het is nu dus ten einde. Het Brazilie avontuur. Op zich was ik blij om weer naar huis te gaan. Maar aan de andere kant vind ik het toch erg jammer omdat we gedurende die week toch een hechte groep zijn geworden. En ik heb direct een groep op Facebook aangemaakt die op het moment zeer actief in gebruik is. Hopelijk blijft dat ook zo en zie ik iedereen op een dag nog terug!