De laatste dag

Okay, semi-griep it is! ‘s Morgens wilde ik niet opstaan, want ik voelde me toch een partij beroerd. Maar ja, plichtsbesef heeft me toch doen opstaan. Dit keer een chocoladebroodje als ontbijt. Ze hebben dus 1 bak met chocoladebroodjes, een soort rozijnending en natuurlijk Franse croissants. En de andere bake heeft gewone broodjes. Maar je mag uit de 1e maar eentje pakken maar van de broodjes mag je wel meer! Wat een cheap ass volk zeg. De eerste dagen pakte ik 2 of 3 .. weet ik veel .. ik kan geen Frans! Ze zeiden ook niks dus ja, who cares.

Gisteravond hebben Shebana en ik al ingepakt, want vanmorgen moesten we verhuizen naar een andere kamer. De laatste avond moesten we een kamer delen. Ach ja, we kunnen het toch prima vinden dus waarom niet.

Na het ontbijt moesten we lopen naar de conferentiezaal. Gelukkig is het niet ver, en dan heb je ook gelijk je beweging voor de dag gehad. Ik kom hier wel elke dag aan dat half uurtje hoor! We kregen voor de lunch nog 3 presentaties. Die van de mediatheek in Awala-Yalimapo was wel interessant. Maar op de vraag waarom ze de boeken uit Frans Guyana niet gebruiken zei ze ‘die vind ik niet goed’. Wat voor redden is dat nou weer? Maak er dan eentje waarmee je wel kan werken! Ze hebben wel een soort box, die 70euro kost ofzo, met tekeningen erin. Gelukkig hebben we Marcel (Marcel Pinas, beroemde Surinaamse kunstenaar) bij ons die ter plekken even een schetsje heeft gemaakt en dit gaat kopieren voor ons.

De lunch was voor ons kip met een soort couscous. Nu is dat laatste niet 1 van mijn favorieten, maar het kon passeren. Na de lunch ben ik even naar Musée Franconie om Gilles te groeten. Het is helaas niet gelukt om nog wat af te spreken, maar tenminste heb ik hem gezien. Daarna weer terug naar de conferentiezaal. Katia gaf de conclusie waarna wel elk nog even kort mochten vertellen wat we van deze week vonden. Ik vond het wel interessant om alle verschillende projecten te leren kennen. Ik werk zelf natuurlijk niet dagelijks met publiek, maar het is dus wel ontzettend belangrijk om de informatie te verkrijgen en natuurlijk te bewaren.

Na de conclusie zijn Shebana en ik met Laura nog wat gaan rijden. Ze heeft ons naar het strand gebracht, heb dus in ieder geval de oceaan hier gezien. Daarna zijn we nog even naar de Super U, een supermarket geweest waar ik me te goed heb gedaan op de kaasafdeling. Oh en natuurlijk in de snoepwinkel, ik maar een paar hoor .. Shebana went crazy in there! Ze heeft ons daarna bij het hotel afgezet want ze wilde ook een beetje rusten. Begrijpelijk. Daarna voor de laatste keer naar ‘Le Palmistes’ gelopen voor het eten. Vandaag was het salade, kip en ijs! Eindelijk geen vis!

Vanuit ‘Le Palmistes’ zijn we Laura, Suzana, Shebana, Carlos, Hélio en ik in de auto (4 mensen op de achterbank past wel!) naar een Braziliaans barretje gegaan. Die anderen hebben een lekkere caiperinha genomen, ik niet haha. Het was wel grappig, want Shebana en ik spreken geen Frans, en de Brazilianen geen Engels. Maar uiteindelijk kwamen we er wel. Ze begrijpen het in ieder geval wanneer Laura Frans spreekt. Dus het was een erg gezellig avond. We hebben hun toen bij hun hotel gezet en nog even op Place de Palmistes genoten van de muziek. Ook hier doen mensen wedstrijden met hun muziekinstallaties. Uiteindelijk waren we om 1uur weer in het hotel. Netjes zou ik zeggen.

Morgen weer naar huis!