Juni 2013

Die week erna begon ik ziek. Ik ben bijna nooit ziek, maar sinds ik verzekerd ben is het toch wel erg vaak. Het begon die zondagavond al, en op maandagochtend had ik 38,8 graden koorts. En aangezien ik me beroerd voelde, ben ik maar een doktersattest gaan halen. Ik zal maar niet zeggen wat die dokter allemaal zei, want de meeste dingen waren gewoon belachelijk. In elk geval heb ik een attest gekregen. De volgende ochtend had ik bijna 40 graden koorts en heb ik Chesron maar weer de poli laten bellen om door te geven dat ik nog steeds ziek was. Vond die arts dat ik eigenlijk weer naar de poli had moeten komen, en waarom ik zelf niet belde. Ik was echt niet van plan om met koorts weer een uur of wat in die wachtkamer met airco te gaan zitten voor een stom attest. Uiteindelijk ben ik 3dagen ziek geweest. Op de woensdag voelde ik me wel goed genoeg om de teach-ins te doen. De sportdag is immers volgende week al.

Op zaterdag 1 juni was de opening van Cherocy, de drogisterij van Chesrons vader. Het was, voor ons, heel vroeg ’s morgens (aangezien we altijd uitslapen in het weekend). De winkel is ingezegend, er is gebeden enzo .. dus hopelijk gaat het vanaf hier alleen maar goed met zijn winkel.

Op 4 juni was Chesron jarig, alweer 26 geworden! Helaas voor hem moest hij gewoon naar het werk. Verder hebben we ook niet veel bijzonders gedaan omdat we al besloten hadden dat we onze verjaardagen samen op een andere datum zouden vieren. Chesrons ouders, broertje en zusje zijn wel even geweest om ze zingen en taart te eten.

De volgende dag waren we vrij. Het was een eenmalige vrije dag omdat de Hindostanen vandaag 140jaar immigratie herdenken. Nou, het kwam mij prima uit. Ik moest nog wel even langs Ilonka, maar gewoon het feit dat je lekker relaxed thuis kan blijven de rest van de dag.

Op vrijdag 7 juni was alweer de tweede sportdag voor kinderen met een beperking. Het ging goed. Natuurlijk gaan er altijd dingen fout, maar dat hou je altijd. De kinderen hebben genoten, en daar gaat het om. Nu op naar de volgende!

De hele week erna is er niet zoveel bijzonders gebeurd.

En toen was het alweer eind juni. Ik had op 18 juni een afspraak met de fysio van Huize Betheljada om te kijken welke spelletjes de kinderen zouden kunnen doen. Het zijn er niet veel, maar de spellen die we uitkiezen moeten natuurlijk wel geschikt zijn voor hun. Op de woensdag hadden Ilonka en ik een evaluatiegesprek met Dwight en Bryan. Conclusie: vooral verder gaan op de weg die we nu in zijn geslagen.

En op 21 juni hebben Chesron en ik onze verjaardagen gevierd. Niet veel bijzonders, maar wel erg gezellig mensen. Had op meer gerekend, maar ach, het was enorm gezellig. Het gaat om de kwaliteit en niet de kwantiteit. We hebben uiteindelijk een hele leuke rutsstige avond gehad.. moeten vaker van zulke dingen met zijn allen organiseren!

En nu nog maar 6 dagen voor we naar Nederland gaan. Ik heb het zo druk dat ik er amper bij stilsta. Maar Chesron en Jolijn tellen voor me af. Dat scheelt altijd weer. Zo weet ik tenminste hoelang nog. De agenda begint zich nu toch wel langzaam te vullen, en dat is altijd leuk. Zolang het maar niet teveel is, want dan is de vakantie net zo vermoeiend als vorig jaar en dat probeer ik juist te voorkomen.

Enfin, ik ben weer bij, dus ik stop hier. Zal proberen de volgende keer wat sneller te posten.

Tot snel!