Off to Cayenne

Vandaag was weer vroeg opstaan, pfff. Ik moet vandaag namelijk naar Cayenne. Goh ik heb echt een verschrikkelijk slecht leven, dat continue op en neer reizen haha. Maar nee, ik wil niet ruilen.

Ik moest eerst nog voor de training van Be Innovative wat eten regelen. Dus ik was al vroeg op pad om wat te kopen. Dit bij Politie Opleidingscentrum achterlaten (gelukkig dus niet erg ver) en toen richting Fort Zeelandia. Hier stond Shebana van het Walter Roth Museum uit Georgetown (Guyana) al te wachten. Ik was bang dat ik laat was, maar Shebana was gewoon vroeg. Hilde was ook een beetje laat (zoals jullie kunnen zien zijn we super goed geintegreerd hier!) maar de taxi was er nog niet. Dus wij heen en weer bellen, het werd alleen maar later. Na een telefoontje naar Frans Guyana, terug naar Suriname enzo bleek dat die taxi bij het CCS stond te wachten. Verkeerde informatie. Ik mag het hopen, want het CCS lijkt in niks op Fort Zeelandia. Maar ja, eind goed al goed .. en wij op weg naar Albina. De weg was matig. Het eerste gedeelte bij Tamanredjo is echt drie keer bagger, gaten gaten gaten. Toen we eenmaal Stolkertsijver bereikten was de weg hier prachtig. Het is namelijk zo dat er 3 bedrijven bezig zijn met die weg. Elk een stukje. En het stuk waar we toen op doorgingen was van MNO Vervat .. Nederlanders. Ja, dat kun je wel zien! Wat een prachtige weg zeg. Je ging over bruggen waarbij je het niet eens merken. Geweldig! Tot we even voor Moengo op het Chineze stuk kwamen. Weet je, elke keer als ik hierlangs kom, maakt niet uit hoelaat, die Chinezen zitten te eten. Dus ik weet niet of ik nou altijd op het verkeerde moment langs kom, of dat ze gewoon veel pauzes hebben. Laten we dat maar in het midden laten. In Moengo moesten we Marcel Pinas (ja, die kunstenaar) nog oppikken en konden we in volle vaart door. Uiteindelijk kwamen we om 1uur aan in Albina. Hier moesten we natuurlijk weer uitstempelen en in de regen naar de boot. Dat was nou een beetje jammer. De overtocht duurde nog geen 10minuten naar de douanepost in Saint Laurent. Ik kon in een beetje handen en voeten Frans, wat afkortingen enzo, duidelijk maken dat ik naar Cayenne ging. Enige grappige was dat Marcel en Shebana hun verzekering moesten laten zien .. maar Hilde en ik niet. Tja, Europa he? Is dat paspoort toch weer ergens handig voor.

Bij de douane in Saint Laurent moesten we nog even op onze taxi wachten. Toen kwam een grote zwarte Mitsubishi Pajero aanrijden. Zo een auto wil ik ook wel hebben! Hier stapte een grote zwarte neger uit die zichzelf voorstelde als Nel. Mijn gunst, mi moes kar a bigi blaka man dat Nel!! Maar goed, it’s what gets you going. De wegen in Frans Guyana zijn wel een verademing in tegenstelling tot Suriname. Het is van Saint Laurent ongeveer 300km naar Cayenne. Dus we moesten wel een beetje opschieten. De reis is eigenlijk spoedig verlopen met een hele korte stop in Iracoubo, niet ver van Kourou. In Kourou lanceren ze de raketten van de ESA. Dit is de beste locatie voor een raketbasis ter wereld omdat het zo dicht bij de evenaar ligt en alles zo in een bijna perfecte baan rond de aarde kan worden gebracht. Tegen half 5 kwamen we aan in Cayenne. Wat een stad, mooi en lelijk door elkaar. Wel vreemd. Het doet me ook niet Europees denken, maar het is wel anders dan Paramaribo. Het was nog even zoeken, maar toen hebben we Hotel Loubere wel gevonden. Het is naast de militaire kazerne. Ik zit in een kamer die geschikt is voor gehandicapten. Nou boeiend, ik kijk wel langs die beugels. Het is een hele mooie kamer.

We zijn eerst nog even wat gaan rusten en bijkomen van de reis. Daarna heb ik met Hilde nog even een uurtje gewerkt aan de presentatie voor dinsdag. Daarna zouden we gaan eten. 8uur schijnt hier een normale tijd te zijn om te eten. Gelukkig heb ik crackers gebracht als emergency supply kit. We gingen in een klein restaurantje eten. Het was erg lekker. Een voorgerecht van salade met kip, best lekker maar ik miste een echte saus .. dat was een beetje weinig. Het hoofdgerecht was rijst met zalm. Zie je papa, toch nog zalm! Weliswaar in een ander land maar dat maakt niet uit. Daarna kregen we als toetje crepes met chocoladepasta. Die chocoladepasta was zelf gemaakt, dus niet uit een potje. My god dat was lekker. Alleen moet ik het volgens mij niet te vaak doen, of een beetje buikspieroefeningen enzo doen haha.

Shebana is rugbyspeler, dat zou je niet zeggen als je haar zou zien. Die vrouw is dol op rennen .. ik zeg dat ze gek is. Maar goed, misschien kan ik nog wat afkijken haha. Na het eten warden we terug gebracht naar het hotel en ben ik gelijk gaan douchen en gaan slapen. Dat douchen was met warm water. Ik ben er nog meer nu van overtuigd dat ik thuis ook warm water moet hebben. Als dit nou geen teken is dan weet ik het ook niet meer.

Anyway, volgende keer meer!

Au revoir!!