Amazonian Museums Project

Nou inmiddels is er alweer minstens een week voorbij en toch niet zo heel veel nieuws.

Crystal logeerde afgelopen week bij ons omdat ze een straat verder dan ons huisje op school zit en dit is zeer gemakkelijk in haar tentamenweek. Het was wel gezellig om haar in huis te hebben.

Oja en Chesrons broer Giovanni werd afgelopen dinsdag 30. Een zogenoemde bigi jari. Het eten was weer heerlijk! Zijn moeder had bami, kip, rijst, pastei en pom. Echt heerlijk. En dan heb ik het nog niet eens over dat overheerlijke gemberbier. Mijn gunst, die vrouw kan gemberbier maken. Verschrikkelijk heerlijk! Daar kijk ik nou gewoon het hele jaar naar uit. Bijna net zoveel als naar bolo di kashupete!

Verder begint het huisje nu toch wel een beetje ergens op te lijken. De helft van mijn kledingkast is er, dus dat is in ieder geval een begin. In mijn kamer is de schilderijrail opgehangen, dus het is een beetje weer als mijn kamer in Nederland. De gordijnen zijn inmiddels ook gekocht en de bevestigingshaken ook. Alleen de stok nog waar ze aan moeten. Maar dat komt van de week wel. Dan mag Chesron weer flink aan de bak. Dus zo langzamerhand begint het hier toch wel ergens op te lijken.

Voor de rest niet zo heel veel nieuws. Ach nou ja, ik ben coördinator geworden van het Surinaamse deel van het Amazonian Museums Project. Het is een samenwerking tussen ons museum en twee musea in Cayenne en Belem. Dus ik moet het contact met die mensen onderhouden en ervoor zorgen dat we in september 2012 klaar zijn. En het gaat over de bosneger en indiaanse collectie. Dus dat zijn juist de collecties die aangepakt zijn door stagiaires. Dus dat moet wel lukken. Ben dus nu bezig om alle objecten na te lopen, huidige conditie op te schrijven, kijken of er een kaart van is, kijken of er een record van is en kijken welke belangrijke informatie nog mist. En meestal komt dat neer op de uitleg van de versiering. Maar ja, dat moet een expert doen. Heb wel met de dame uit Frans Guyana (Evelise) gediscussieerd over de te gebruiken velden. Dat had ze al met Carlos van het museum in Belem gedaan. Dus ze gaat het samenvoegen en daarna sturen naar de vertegenwoordigers van de museum. Dan kunnen we hopelijk snel verder.

Het is wel een hoop werk maar toch ook niet zo heel veel omdat juist deze collecties al zijn aangepakt door stagiaires. Het fotograferen zal vooral veel tijd in beslag nemen aangezien ze niet zelf mogen hanteren. Dus Jenny of ik zal het moeten pakken, neerzetten, pakken, terugzetten. Gelukkig nemen wij de foto’s niet. We krijgen in het kader van het project wel een laptop, printer en scanner. En aangezien ik coördinator van het project ben, zal ik die laptop het meeste gebruiken. Want nu moet ik alles opschrijven, naar het kantoor lopen en daar werken. Continue heen en weer lopen. Ook niet praktisch. Wel handig, zo een laptop!

We hebben ook nog steeds de Canon van Suriname die nog niet af is. Het was de bedoeling dat we verder zouden gaan deze week, maar dat was even on hold gekomen omdat de schoonmoeder van onze educator overleden was. En dan natuurlijk ook het fotoproject wat eind dit jaar af moet. En dan ben ik er maar van 8-1 en Jenny 2dagen in de week. We moeten dus flink aanpoten.

Voor de rest gaat het allemaal wel hier in Switi Sranan. Annigje, de vriendin van Diteke, is afgelopen donderdag aangekomen. Dus ik ben haar gister even gaan groeten. Wel leuk eindelijk face-to-face met iemand te kunnen praten die je eigenlijk alleen online sprak. Ben benieuwd hoe het haar de komende twee maanden zal vergaan hier in Suriname. Maar goed, later wel meer, want op dit moment kan ik niks meer bedenken om te vertellen.

Tang boeng!