Day 2: Campus de Pesquisa Emilio Goeldi

Alweer dag 2 in Belém. Voor de verandering moest ik vandaag eens vroeg opstaan. Nou ja, morgen ook maar toch.

Allereerst, voor mijn moeder de reactie op haar vragen. Ik heb gister een heel stevig ontbijt gehad om 10uur, lunch was dus overbodig want het avondeten was ook genoeg. Lydie is gisteren pas aangekomen, dus het vergaderen was nog niet begonnen. En die tapioca had ik pas na de broodjes, toen wist ik nog niet dat het zo lekker was. Wat je niet kent he?

Om 8uur in de ochtend zat ik aan het ontbijt. Lekker een broodje met ei en worst, jummie! Helaas geen tapioca vandaag, dus ik heb nog geen foto kunnen maken voor Paula. Komt nog dus, ben er nog een paar dagen. Die sap van hier is niet te pruimen, ze lengen het aan met water. Dus ik zit elke ochtend lekker aan een kop warme chocolademelk, ook heerlijk!

De taxi naar de campus van het Museu Emilio Goeldi was ongeveer 15minuten en dwars door Belém. Nou ja, als je op de kaart kijkt is het in het aan de rand van de stad. Eenmaal daar aangekomen moesten we even zoeken naar het kantoor van Carlos. Carlos is een man van, ik schat, ergens in de 30 .. een beetje slungelig en met een hoge stem dat je jezelf begint af te vragen of hij wel normaal is. Maar hij is verder wel aardig. Suzana had ik in Saint-Laurent al ontmoet en is een klein vrouwtje van ergens in de 40 die geen woord Engels spreekt. Lucia is een gezellige dame die veel weet en gepubliceerd heeft over de Wayana indianen. Ook Fábio die in het depot werkt kwam af en toe langs waaien.

We kregen als eerste een rondleiding door het depot. Wat een prachtig depot zeg. Ik hoop dat wij ooit ook zo een mooi depot kunnen krijgen. Alles prachtig met steuntjes en mooi opgeborgen. Ze hebben ook een super mooi klimaatsysteem. De lucht binnen koelen ze met lucht van buiten. Ze doen dit alleen met behulp van ontvochtigers en ventilatoren. Ze hebben dit gedaan met behulp van het Getty Institute. Want het is wel een duur ding om te installeren, maar goedkoop in onderhoud. Wie weet….

Daarna begonnen met vergaderen. Ik zal jullie niet vervelen met alle details. Want dat is uiteraard ook beroepsgeheim met al die bedragen enzo. Zoals het er nu uit ziet zal de volgende cross-boarder meeting half april 2012 plaats vinden in St-Georges-de-l’Oyapock (in het westen van Frans Guyana). En dan is er nu nog het idee geopperd dat Jenny en ik begin volgend jaar naar Cayenne zouden kunnen komen om te kijken hoe zij hun foto’s maken. Man man man .. wat een slechte baan heb ik toch.

Na de vergaderingen op de campus zijn Lydie en ik rond 5uur weer opgehaald door de taxi om terug te gaan naar het hotel. Vanaf hier hebben we de Avenue Presidente Vargas weer uitgelopen richting de Estação Docas om een beetje te wandelen. We hebben hier lekker op zijn Braziliaans gegeten. Je betaald alleen wat je eten weegt. Een weegschaal met bord is 0gram. Je vult je bord met eten, laat het wegen en dat betaal je. Daarna zijn we naar Cairu gelopen waar we weer een ijsje hebben gekocht. Beiden hadden we nu een açai ijsje .. heerlijk! Daarna zijn we weer richting het hotel gegaan.

Morgen weer werken. Hieronder nog een paar leuke weetjes over Brazilianen en Belém:

- Brazilianen smakken net zo erg als alle andere bevolkingsgroepen in Zuid Amerika.
- Het maakt in Brazilië niet uit hoe dik of oud je bent, in een kort rokje/short met klein shirtje past iedereen!
- Het Braziliaanse verkeer is erger dan het Surinaamse!
- Brazilianen verdommen het gewoon om Engels te leren.
- Alle Brazilianen roepen ciao als ze weg gaan en willen groeten.
- Iedereen staat op straat als ze op de bus wachten.
- Belém stinkt op sommige plaatsen een stuk erger naar pis dan Paramaribo!
- And last but not least: Paramaribo is net zo mooi met de houten historische huizen dan de stenen monumentale panden als Belém heeft.