Mi dé!

Hallo mensen!

Mi dé!!!!!!!!!!!!!

Ik ben weer in switi Sranan kondre! Afgelopen zondag ben ik weer richting Zuid-Amerika vertrokken. Op zaterdagavond heb ik in het ziekenhuis nog afscheid genomen van oma. In de avond heb ik de laatste dingen in mijn koffer gedaan om vervolgens voor de laatste keer in mijn eigen kamer te slapen.

Zondagochtend ging de wekker alweer om half 7. Sjonge jonge wat vroeg. Na mijn laatste warme douche voorlopig stonden we op het punt van vertrek. Ik heb toen nog afscheid genomen van Derryl .. soso lobi broer!

Toen op naar Schiphol. Byebye Leusden, again! Pff, ik ga zo vaak weg dat het een beetje een normaal fenomeen begint te worden. Papa, mama en opa zouden me uitzwaaien. Uiteindelijk kwamen we in alle vroegte, rond half 8, aan op Schiphol. Daar al die bagage op een karretje gezet om vervolgens in Vertrekhal 3 naar balie 18 te gaan, de bagage drop-off balie voor de KLM vluchten. Ik nam een extra koffer mee, dus daarvoor moest ik bijbetalen. Dat dacht ik heel slim bij de internetcheck-in te doen omdat dit 11euro scheelt ten opzichte van het betalen op Schiphol. Maar toen ik wilde betalen met IDEAL stonden zoveel banken er, behalve de ABN. Dus ik de Helpdesk bellen, tja de KLM, ABN AMRO en IDEAL hadden een conflict dus ik kon niet betalen. Nou daar sta je dan. Dus ik moest maar op Schiphol betalen en dan een klacht indienen, maar ze zou het wel noteren. Zo gezegd, zo gedaan. Na het inchecken toog ik naar de Betaalbalie om voor mijn extra koffer te betalen. Dus ze keek in de computer en zag de notitie. Dus uiteindelijk kreeg ik mijn koffer nog voor de 44euro mee in plaats van 55, want ik als klant moet er niet de dupe van worden. Nou prima! We kletsten nog even en toen was het al tijd om door de douane te gaan. Helaas geen ‘Hello Goodbye’ taferelen met vele tranen. Uiteindelijk hoefde ik maar 1,5uur te wachten bij de gate. Vervolgens mochten we onze handbagage checken en door de bodyscan. Heb ik dat ook eens gedaan. Snapte alleen het nut niet, want wie smokkelt er nou dingen die kant op? Maar goed, ik heb niks te verbergen. Vervolgens kon ik lekker vooraan gaan staan om te wachten tot het boarden. Natuurlijk mochten eerst de oudere mensen en mensen met kinderen. Alhoewel ik er ook gebruik van heb gemaakt toen ik met opa en oma naar Spanje ging, blijf ik het belachelijk vinden.

Maar gelukkig mocht ik ook al snel boarden. Want slim als ze zijn, doen ze de achterste rijen eerst. Danku! Dus ik natuurlijk haasten het vliegtuig in. Want ik wil toch wel graag mijn bagage bij mijn stoel. En ik heb genoeg ervaring om te weten dat Surinamers altijd met veel bagage reizen en het dus best kan voorkomen dat je tas een eind van je stoel terecht komt. Maar goed, uiteindelijk zijn we een uur te laat vertrokken. Het was mistig, dus er was maar 1 startbaan open, dus het was file. Dat kon ik ook zien vanuit het vliegtuig. Maar uiteindelijk toch goed vertrokken. Kon Nederland amper zien, alleen de kustlijn. Of het een teken is, who knows? Ik heb de vlucht doorgebracht met films kijken, tv-series kijken, muziek luisteren, lezen en puzzels maken. Het eten was over het algemeen wel redelijk. Bij de eerste maaltijd dacht ik dat ze me zouden overslaan. De man naast me had de vegetarische maaltijd van zijn neefje gekregen, en de stewardess dacht dat die van mij was. Dus ze gaf me alleen drinken en wilde verder lopen. Ja hallo, ik wil ook graag eten! We kregen een soort rotirol met kip, was best smakelijk. Ik was eigenlijk wel tevreden. Zoals altijd wel wat weinig, maar goed, wel tevreden. Zeker over dat chocolade ijsje!

Uiteindelijk landden we een kwartier te vroeg op de Johan Adolf Pengel International Airport a.k.a. Zanderij. Ergens snap ik dat niet. Een uur te laat vertrekken en toch een kwartier te vroeg aankomen. Hebben ze zich dan vergist in de vliegtijd of hadden we toch wind mee in plaats van wind tegen? Anyway, who cares! Mi dé! Op mijn dooie gemakje liep ik naar de aankomsthal. Om vervolgens de hele rij Surinamers in de niet-ingezetenen rij voorbij te lopen omdat ik wel ingezetene ben! Ik was dus erg snel door de douane heen aangezien alles in orde is. Om vervolgens dus bijna een uur op mijn koffer te wachten. Heb maar van de tijd gebruik gemaakt om het thuisfront te melden dat ik goed was aangekomen. Gelukkig kwamen beide koffers na elkaar waarna ik snel naar buiten kon. Daar stond Chesron al te wachten! En snel wegwezen van het vliegveld, want Erienne had honger! Onderweg kom je natuurlijk langs Lelydorp, dus daar even bij de warung gestopt voor een overheerlijke loempia! Goh wat heb ik dat gemist! Ook eventjes bij Eufracia gestopt, maar ze was niet thuis. Toen door naar de stad. Duurde wel lang, want het leek wel alsof iedereen op straat was. Eenmaal thuis lekker bami gegeten en verder gewoon zitten kletsen tot ik te moe was om wakker te blijven. Ik ben er weer…