Day one: Belém do Pará!

Zo, het is mijn eerste echte dag in Belém vandaag.

Ik zal nog even kort ingaan op de reacties van mijn vorige bericht.
Ik heb op Zanderij alleen een klein broodje gegeten want alles was echt verschrikkelijk duur. Waar ik normaal wat te eten haal was niet open. Blijkbaar niet de moeite waard voor die Brazilianen. En als je wilt weten hoeveel euro het is, moet je het aantal real door 2 delen, dat is het ongeveer in euro. En ik ga maandag gewoon 5uur niks zitten doen op het vliegveld. Want dit ritje gaat uit het projectbudget, en als ik later zelf ga, moet ik het zelf betalen en kan het niet declareren. Dus dan is de keuze gauw gemaakt.

Ik heb mezelf verwend door ietsje langer uit te slapen dan ik normaliter gewend ben. Na het opstaan even baden, emailtjes checken (het werk gaat gewoon door!). Tegen 9uur zo ben ik gaan ontbijten. Hier heb ik een heerlijke tapioca met kaas gegeten. Sjonge jonge wat is dat lekker. Morgen weer! Natuurlijk heb ik ook gewoon 2broodjes met ei en worst gegeten. Met een kop warme cacao en een glaasje sinaasappelsap. Ik had dat in Olinda al gemerkt, ze lengen het aan met water. Lekker is anders.

Vervolgens heb ik bij de receptie een simpel kaartje gekregen van Belém met de belangrijkste punten erop. Ik heb even een route uitgestippeld en ben toen op pad gegaan. Aangezien het hotel aan het Praça da República ligt, heb ik hier eerst een rondje om gelopen. Eerst langs het Theatro da Paz en vervolgens langs het Teatro Waldenar Henrique. Op het Praça kwam ik ook nog de kerstman met zijn vrouw in hun slee tegen. Vanuit het Praça da República heb ik de Avenue Presidente Vargas uitgelopen naar de Baia do Guajará. Onderweg kwam ik zelfs een C&A tegen. Jawel! Hier in Belém! Het moet echt niet veel gekker worden. De weg langs de Baia heet Avenue Castilhos França en ook deze heb ik helemaal uitgelopen naar Mercado Ver-o-Peso. Onderweg kom je een heuse markt tegen en een heleboel standjes met allerlei rommel. Als ik nog geld over heb maandag loopt ik hier nog even langs om wat lekkers te halen.

Het eerste plein wat je vervolgens weer tegenkomt is Praça Dom Pedro II (de 2e keizer van Brazilie, jawel .. Brazilie was na een kolonie te zijn geweest van Portugal een heus keizerrijk enkele jaren!). Vanaf hier ben ik doorgelopen naar het Praça Frei Brandão. Aan dit plein staat de Igreja da Sé. Volgens mij heeft elke grote Braziliaanse stad een Igreja da Sé. Olinda had er ook al eentje. Ze zijn ook altijd wit, misschien is dit een must bij deze kerk. Ik ben natuurlijk binnen geweest en heb hier wat mooie plaatjes geschoten. Het Forte Presépio is ook aan dit plein, maar dat heb ik nu maar even gelaten. Lydie wilde hier ook graag naartoe dus ik heb het maar niet gedaan omdat ik anders buiten moet blijven wachten. Ook het Museu de Arte Sacra ligt aan dit plein, maar dit heb ik ook eveneens tijdelijk links laten liggen.

Daarna ben ik weer terug gelopen naar het Praça Dom Pedro II. Aan dit plein liggen namelijk 2 musea, te weten het Museu do Estado en het Museum de Arte do Belém. Ik ben bij de eerste naar binnen gestapt. Dit is gevestigd in het Palácio Lauro Sodré, het oude paleis van de gouverneur. Ik mocht mijn camera niet meenemen, dus ik heb hier helaas geen foto’s kunnen maken. Het is een prachtig mooi gebouw met een klein pleintje in het midden. De presentatie was, naar mijn mening, wel mooi maar wat karig. Ik weet niet of ze gewoon weinig objecten hebben, maar ik vond het een beetje weinig. De ruimtes waren zo groot, dat er best meer in had kunnen staan. Maar wat ze hadden, stond wel op display. En dan de tekstborden in 3 talen, petje af.

Hierna dacht ik het Museu de Arte do Belém te bezoeken, maar dit was helaas dicht. Daar ik geen portugees spreek, kan ik jullie niet vertellen waarom. Hierna heb ik nog twee kerken bezocht (nou ja langs gelopen) te weten de Igreja de Nossa Senhora do Rosário dos Homens Pretos en de Igreja de Sant’Ana. Bij het Espaço Palmeira heb ik wat kraampjes bekeken. Hier heb ik ook gezien hoe iemand iets stal, gewoon in zijn broekzak stoppen en weglopen. En ik heb dan wel een boekje met Portugeze zinnetjes, maar ik kon die verkoper dus niet duidelijk maken wat ik bedoelde. Hij dacht dat ik wat wilde kopen. Op dat soort momenten vind ik het vervelend dat ik niet meer talen spreek en sowieso dat zij niet eens een beetje Engels spreken. Want ja, het was dan misschien maar 10real, maar ja, voor die man wel inkomsten. Buiten dat, mensen moeten gewoon met hun tengels van andermans spullen afblijven. Dus dat was een beetje jammer.

Hierna ben ik terug gelopen naar het hotel. Ik had er een wandeling van 4uur op zitten en ik snakte naar een warme douche. Heb toen ook snel even de mooiste foto’s geupload. Want als ik moet wachten tot ik straks weer in Suriname ben en dan alles moet doen .. dan gaat het een eeuwigheid duren. Ik ben nog even naar Lydie geweest om haar te groeten. Zij is vandaag aangekomen vanuit Cayenne.

Om 7uur hadden Lydie en ik een etensafspraak met Lucia. Lucia Hussak van Velthem is namens het Museu Goeldi de algemene coördinator. Ze kwam samen met Carlos die de gewone coördinator net als ik. We zijn toen iets gaan eten bij de Estação das Docas. Dit is aan de haven en er zijn hier heel restaurantjes en barretjes. Na het eten hebben we nog een ijsje gegeten wat volgens Lucia het beste ijs is in heel Brazilië. Nu moet ik zeggen, dat het inderdaad wel heel erg lekker was. buiten dat, ze hadden ook acai-ijs! Lekkurrrrrrr!

Morgen begin ik met het werken in Museu Emilio Goeldi .. ben heel erg benieuwd!

Bom noiti!