Seminar en naar Régina

En toen waren we alweer halverwege. Mijn woensdag begon veels te vroeg. Ik had namelijk een afspraak om 8uur met Lydie, Katia en Lucia. Uiteindelijk zonder Katia, want die was ziek. Wat een geld gaat er allemaal in dit project om zeg. De duurste offerte was 21.000 euro!! Ik weet wel wat ik met dat geld kan doen! En deze mensen maken gewoon alleen een website. Er valt nog geld hier te verdienen dus .. mocht iemand nog een gat in de markt zien. Uiteindelijk zijn we er nog niet helemaal uitgekomen, maar daar gaan we later nog mee verder.

De dag begon met een presentatie van Marion Trannoy over het Nationale Park in Frans Guyana. Het ging een beetje moeizaam omdat haar co-presentator er niet was .. maar het was wel een hele leuke presentatie. Vervolgens gingen we door naar Awala-Yalimapo (in West Frans Guyana). Dit heb ik grotendeels gemist maar zo interessant vond ik het nou ook weer niet. Want wat ik wel kon volgen, heb ik uit kunnen concluderen dat met enkele kleine veranderingen het project een stuk beter zou gaan. De derde presentatie voor de lunch was van Lea Castieau over Saint Laurent. Klonk allemaal ook erg interessant. Ben wel benieuwd hoe ze dat project gaan uitbouwen omdat er denk ik wel potentie in zit.

En toen de lunch! We zijn ernaartoe gelopen! Jawel, oefening! Het is nou ook weer niet zo heel ver, gewoon verder lopen in de straat, nog niet eens 10minuten. We hadden nu vis gemixt met spek (dat had ik) en de anderen hadden gebakken vis. Zou hier niet kunnen wonen hoor, dat continue vis eten. Het toetje was gebakken banaan, best lekker.

We zijn toen weer terug gelopen naar de conferentiezaal waarna Shebana haar presentatie mocht geven. Klonk allemaal erg interessant. Misschien toch maar een keertje naar Guyana vliegen? Heb tenminste wel een slaapadres nu! Shebana is maar een paar maanden jonger dan ik (ben ik tenminste een keertje niet de jongste!!) en ik kan het prima met haar vinden. Helio uit Oiapoque sloot het rijtje vandaag. Ook dit museum vind ik erg interessant. We zullen hier in november als we in Saint Georges zijn ook een bezoek aan brengen. Gewoon ff de rivier oversteken naar een ander land. Kan allemaal!

‘s Avonds nam Jean-Marc ons mee uit eten, omdat we moe waren van de vis. En met ons bedoel ik Marcel, Shebana, Hilde en mijzelf. We zijn ergens in Montjoli ofzo Italiaans gaan eten. Althans, ik had lasagna dus voor mij was het Italiaans. En daarna nog bij het vaste stamrestaurant een ijsje gaan eten. Ik had citroenijs met wodka .. heerlijk! Ik moet wel zeggen, ik wist niet dat Citroen zulke mooie auto’s had, maar Jean-Marc heeft er wel eentje. Het is alleen jammer dat hij te oud is om er op een toffe manier mee om te gaan. Uiteindelijk lekker laat in het hotel weer, terwijl we vroeg op moesten!

Vanmorgen ging de wekker om half 6. Uiteindelijk kwam ik er pas om 10 voor 6 uit. We gingen namelijk naar Regina, op 2 uur rijden ongeveer van Cayenne. Na dit ritje konden we gelijk door de boot in. De archeologische site (goed he Diet!) waar we naartoe gingen was ook nog eens een uurtje varen. Wat we allemaal niet voor cultuur over hebben. Na aankomst begon de survivaltocht. Ik denk dat het best daarmee te vergelijken valt, gezien de moeite die we hebben moeten doen om de eindbestemming te bereiken. Ik moet zeggen dat het allemaal wel ontzettend interessant was. Het was namelijk een oude suikerplantage met allemaal oude kappa’s en bakstenen. Erg interessant. Onderweg, terwijl de beestjes en muskieten om ons heen zoemden kregen we onze lunch. Talking about survival. Al zou dat vast niet in zulke mooie plastic bakjes gekomen zijn!

Toen we eenmaal het hele rondje gemaakt hadden konden we weer terug richting de boot. Alles was tot nu toe prima gegaan. Stralend zonnetje, lekker warm, alle ingredienten voor een prachtige dag. Tot we terug gingen. Ja hoor, daar waren ze .. die donkere wolken. Ik haalde dus gauw mijn poncho van de blokker die ik voor 1euro had gekocht tevoorschijn en deed het aan. Ik zag er belachelijk uit in mijn fel gele poncho. Maar ja, zolang je maar droog zit he? Intussen zat iedereen met een poncho, regenjas of gewoon een plastic zeil over zich heen. En toen begon het. Keiharde regen, en Shebana maar zingen hoe leuk ze het wel niet vond. Volgens mij was zij de enige. Mijn goedkope poncho (alleen jammer genoeg haalde ik het al uit de zak met een gat en is het touw van de muts al eruit) heeft mij droger gehouden dan menig andere regenjas! Toch fijn om te weten dat blokker geen rommel verkoopt.

Weer terug in Regina hebben we een kort bezoek gebracht aan het museum en kregen nog een korte presentatie over het museum en haar publiekbeleid. Stelde op zich niet zoveel voor dat museum, maar toch leuk dat ze daar wat doen. Het is toch beter dan niks en met 6000 bezoekers per jaar doen ze het ook niet zo heel slecht.

‘s Avonds gingen we weer natuurlijk naar ‘Le Palmistes’ voor het avondeten. Gelukkig hebben we een goeie avond gekozen om wel te gaan, want we kregen eindelijk die heerlijke pizza’s die we al dagen voorbij zien komen maar niet krijgen! En als toetje citroentaart. Jammie!

Morgen alweer de laatste dag en dan zaterdag naar huis. Hopelijk ga ik niet ziek terug want mijn neus is nu al verstopt en ik begin mijn keel al te voelen. Gauw onder de wol kruipen dus!

Tan bun!